پرش به محتوا

ولایت اقربین در غدیر خم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شیخ مفید' به 'شیخ مفید '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شیخ مفید' به 'شیخ مفید ')
خط ۶۰: خط ۶۰:
بخش اول دارای چهار فصل است؛ فصل اول به بیان واژه شیعه، بذر شیعه در قرآن، پیدایش و ظهور آن در زمان پیامبر(ص) و گروهی از صحابه که در عصر پیامبر(ص) معروف به شیعه بودند اختصاص یافته است.
بخش اول دارای چهار فصل است؛ فصل اول به بیان واژه شیعه، بذر شیعه در قرآن، پیدایش و ظهور آن در زمان پیامبر(ص) و گروهی از صحابه که در عصر پیامبر(ص) معروف به شیعه بودند اختصاص یافته است.


مؤلف در ابتدا با مراجعه به منابع لغوی، همچون لسان العرب و قاموس المحيط و اقوال عالمانی چون شیخ مفید، ابن خلدون، شهرستانی و بسیاری دیگر، معنای لغوی و اصطلاحی شیعه را بازگو کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص33 تا 36</ref>. سپس می‌گوید: اولین کسی که اسم شیعه را بر پیرو، یا پیروان الهی و مکتب توحید اطلاق کرده، خداوند است<ref>ر.ک: همان، ص36</ref>.
مؤلف در ابتدا با مراجعه به منابع لغوی، همچون لسان العرب و قاموس المحيط و اقوال عالمانی چون [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] ، ابن خلدون، شهرستانی و بسیاری دیگر، معنای لغوی و اصطلاحی شیعه را بازگو کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص33 تا 36</ref>. سپس می‌گوید: اولین کسی که اسم شیعه را بر پیرو، یا پیروان الهی و مکتب توحید اطلاق کرده، خداوند است<ref>ر.ک: همان، ص36</ref>.


به اعتقاد نویسنده، بذر اولیه تشیع را خداوند در قرآن کریم نشانده و پیامبر اکرم(ص) در طول دوران رسالتش آن را آبیاری کرده است؛ چنان‌که سیوطی در الدر المنثور می‌گوید: حضرت علی(ع) در زمان پیامبر(ص) به «خير البرية» معروف شده بود<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>.
به اعتقاد نویسنده، بذر اولیه تشیع را خداوند در قرآن کریم نشانده و پیامبر اکرم(ص) در طول دوران رسالتش آن را آبیاری کرده است؛ چنان‌که سیوطی در الدر المنثور می‌گوید: حضرت علی(ع) در زمان پیامبر(ص) به «خير البرية» معروف شده بود<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش