چهارده رساله فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

10. رساله در بيان معنى عرفانى علم صرف: مؤلف در اين رساله، اصطلاحات علم صرف را با معانى عرفانى تأويل مى‌كند. به نظر وى از مصدر، اول صورتى كه پيدا مى‌شود، فعل ماضى است كه بر گذشته و ازليت دلالت دارد و مؤداى اسم«الاول» است و دوم صورتى كه از مصدر به ظهور رسيده، فعل مضارع است كه بر طرف ابد دلالت دارد و مؤداى اسم«الآخر» است و صدور مرتبه سوم، به امر، موسوم شده كه مؤداى اسم«الظاهر» است، چنان‌كه مرتبه چهارم، نهى است كه مؤداى اسم«الباطن» مى‌باشد.