۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - ':«' به ': «') |
||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
وى بر اين باور است كه نيكبختى تنها چيزى است كه به خاطر خودش مطلوب است، نه آنكه بهخاطر چيزى ديگر مطلوب باشد؛ نيز بر اين باور بود كه خير برين، از رهگذر عمل، دستيافتنى است. (حقى، على) | وى بر اين باور است كه نيكبختى تنها چيزى است كه به خاطر خودش مطلوب است، نه آنكه بهخاطر چيزى ديگر مطلوب باشد؛ نيز بر اين باور بود كه خير برين، از رهگذر عمل، دستيافتنى است. (حقى، على) | ||
[[ارسطو]] پس از بيان اين نكته مورد اتفاق همگان كه غايت اعلا، سعادت است، براى بيان ماهيت سعادت مقدمهاى مىچيند. در اين مقدمه انواع ايدهآل زندگىها بررسى مىشود. او مىگويد:«سه نمونه اصلى زندگى وجود دارد: زندگى توأم با لذت، زندگى سياسى، زندگى وقف نظر». | [[ارسطو]] پس از بيان اين نكته مورد اتفاق همگان كه غايت اعلا، سعادت است، براى بيان ماهيت سعادت مقدمهاى مىچيند. در اين مقدمه انواع ايدهآل زندگىها بررسى مىشود. او مىگويد: «سه نمونه اصلى زندگى وجود دارد: زندگى توأم با لذت، زندگى سياسى، زندگى وقف نظر». | ||
بنابراين، سه ديدگاه در باب سعادت وجود دارد. كسانى معتقدند كه زندگى چيزى نيست، جز لذت خوردن و خفتن. [[ارسطو]] معتقد است كه اين ديدگاه متعلق به توده مردم است و بىهيچ توضيحى و يا نقدى، اين ديدگاه را با تعابيرى تند، كنار مىگذارد و از آن مىگذرد. البته در كتاب دهم كه از نظريه لذت سخن مىراند، مجدداً به اين مطلب مىپردازد. | بنابراين، سه ديدگاه در باب سعادت وجود دارد. كسانى معتقدند كه زندگى چيزى نيست، جز لذت خوردن و خفتن. [[ارسطو]] معتقد است كه اين ديدگاه متعلق به توده مردم است و بىهيچ توضيحى و يا نقدى، اين ديدگاه را با تعابيرى تند، كنار مىگذارد و از آن مىگذرد. البته در كتاب دهم كه از نظريه لذت سخن مىراند، مجدداً به اين مطلب مىپردازد. |
ویرایش