پرش به محتوا

چهارسوقی، محمدهاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ميرزاى بزرگ' به 'ميرزاى بزرگ '
جز (جایگزینی متن - 'ج«' به 'ج «')
جز (جایگزینی متن - 'ميرزاى بزرگ' به 'ميرزاى بزرگ ')
خط ۴۳: خط ۴۳:
ايشان، در سال 1274ق، پس از حضور ده ساله در درس مرحوم مير سيد حسن مدرس كه از افاضل اعلام اصفهان بود، به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] حاضر شد و مورد توجه خاص شيخ گرديد؛ چنان‌كه شيخ او را به اتمام كتاب «اصول آل الرسول» تشويق نمود و نيازمندى حوزه علميه نجف را نسبت به چنين كتابى اعلام فرمود.
ايشان، در سال 1274ق، پس از حضور ده ساله در درس مرحوم مير سيد حسن مدرس كه از افاضل اعلام اصفهان بود، به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] حاضر شد و مورد توجه خاص شيخ گرديد؛ چنان‌كه شيخ او را به اتمام كتاب «اصول آل الرسول» تشويق نمود و نيازمندى حوزه علميه نجف را نسبت به چنين كتابى اعلام فرمود.


مراودات او با [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزاى بزرگ شيرازى]]  نيز يادآور حضور جدى و علمى ميرزا در مدينة العلم نجف اشرف بوده است و بدين‌سان، ميرزا هاشم، از شاگردان و خصيصين مكتب نجف نيز محسوب مى‌شود.
مراودات او با [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|[[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ]]  شيرازى]]  نيز يادآور حضور جدى و علمى ميرزا در مدينة العلم نجف اشرف بوده است و بدين‌سان، ميرزا هاشم، از شاگردان و خصيصين مكتب نجف نيز محسوب مى‌شود.


ميرزا، پس از حضورى چند ساله در نجف اشرف، به ايران مراجعت كرد و در اصفهان دوباره رحل اقامت افكند و مدت پنجاه سال به تدريس فنون مختلف علمى از فقه و اصول و رجال و... پرداخت و بزرگان بسيارى از محضرش بهره‌ها بردند. در دهه‌هاى آخر اين پنجاه سال، ميرزا به مقام افتاء و مرجعيت نائل گرديد و مردم نقاط گسترده‌اى از بلاد ايران، به‌ويژه اصفهان و خوانسار از او تقليد مى‌كردند و در موقعيت‌هاى مختلف، گوش‌به‌فرمان او بودند و اين زمان، مصادف بود با مرجعيت ميرزاى بزرگ شيرزاى، مرجع بزرگ شيعه و صاحب فتواى تحريم تنباكو در نجف اشرف؛ در عين حال، رساله عمليه‌اش در شهرهاى مختلف مورد عمل و مراجعه مؤمنين بود.
ميرزا، پس از حضورى چند ساله در نجف اشرف، به ايران مراجعت كرد و در اصفهان دوباره رحل اقامت افكند و مدت پنجاه سال به تدريس فنون مختلف علمى از فقه و اصول و رجال و... پرداخت و بزرگان بسيارى از محضرش بهره‌ها بردند. در دهه‌هاى آخر اين پنجاه سال، ميرزا به مقام افتاء و مرجعيت نائل گرديد و مردم نقاط گسترده‌اى از بلاد ايران، به‌ويژه اصفهان و خوانسار از او تقليد مى‌كردند و در موقعيت‌هاى مختلف، گوش‌به‌فرمان او بودند و اين زمان، مصادف بود با مرجعيت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ]]  شيرزاى، مرجع بزرگ شيعه و صاحب فتواى تحريم تنباكو در نجف اشرف؛ در عين حال، رساله عمليه‌اش در شهرهاى مختلف مورد عمل و مراجعه مؤمنين بود.


== اساتيد ==
== اساتيد ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش