۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ب«' به 'ب «') |
جز (جایگزینی متن - 'ج«' به 'ج «') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
'''آیتالله سيد محمد هاشم خوانسارى چهار سوقى'''، در سال 1235ق، متولد شد. او، فرزند آیتالله سيد زين العابدين خوانسارى است. او را سرسلسله خاندان معروف روضاتى مىشناسند. | '''آیتالله سيد محمد هاشم خوانسارى چهار سوقى'''، در سال 1235ق، متولد شد. او، فرزند آیتالله سيد زين العابدين خوانسارى است. او را سرسلسله خاندان معروف روضاتى مىشناسند. | ||
ميرزا محمد هاشم، هفت برادر داشت كه جملگى از علما و فضلا و يا مجتهدان اصفهان بودهاند و آیتالله ميرزا محمد باقر خوانسارى صاحب كتاب | ميرزا محمد هاشم، هفت برادر داشت كه جملگى از علما و فضلا و يا مجتهدان اصفهان بودهاند و آیتالله ميرزا محمد باقر خوانسارى صاحب كتاب پرارج «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» يكى از آنان بوده است. | ||
ايشان، در سال 1274ق، پس از حضور ده ساله در درس مرحوم مير سيد حسن مدرس كه از افاضل اعلام اصفهان بود، به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] حاضر شد و مورد توجه خاص شيخ گرديد؛ چنانكه شيخ او را به اتمام كتاب «اصول آل الرسول» تشويق نمود و نيازمندى حوزه علميه نجف را نسبت به چنين كتابى اعلام فرمود. | ايشان، در سال 1274ق، پس از حضور ده ساله در درس مرحوم مير سيد حسن مدرس كه از افاضل اعلام اصفهان بود، به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] حاضر شد و مورد توجه خاص شيخ گرديد؛ چنانكه شيخ او را به اتمام كتاب «اصول آل الرسول» تشويق نمود و نيازمندى حوزه علميه نجف را نسبت به چنين كتابى اعلام فرمود. | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
اولين استاد وى كه كراراً از او نام مىبرده است، والدش، آقا سيد زين العابدين خوانسارى است كه بسيارى از علوم را در محضرش فراگرفت و استاد ديگرش، برادر فاضل، علامه و صاحب كمالاتش، آقا سيد محمد باقر خوانسارى، صاحب كتاب | اولين استاد وى كه كراراً از او نام مىبرده است، والدش، آقا سيد زين العابدين خوانسارى است كه بسيارى از علوم را در محضرش فراگرفت و استاد ديگرش، برادر فاضل، علامه و صاحب كمالاتش، آقا سيد محمد باقر خوانسارى، صاحب كتاب پرارج «[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» است. | ||
از اساتيد ديگرى كه خود از مبرزين فضلاى اصفهان بوده و ميرزا از محضرش بهرههاى فراوان برده است، آقا مير سيد حسن مدرس بوده كه پس از فوت سيد صدر در سنه 1264ق، به مدت ده سال، از ملازمين درس وى بوده است و سپس راهى نجف اشرف شده و در محضر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] زانوى شاگردى به زمين ساييده است و از خواص شاگردان وى گرديده و مورد توجه شيخ اعظم قرار گرفته است. | از اساتيد ديگرى كه خود از مبرزين فضلاى اصفهان بوده و ميرزا از محضرش بهرههاى فراوان برده است، آقا مير سيد حسن مدرس بوده كه پس از فوت سيد صدر در سنه 1264ق، به مدت ده سال، از ملازمين درس وى بوده است و سپس راهى نجف اشرف شده و در محضر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] زانوى شاگردى به زمين ساييده است و از خواص شاگردان وى گرديده و مورد توجه شيخ اعظم قرار گرفته است. |
ویرایش