۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين(ع) ' به 'اميرالمؤمنين(ع) ') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
مؤلف ابتدا به بيان ادلۀ دالّ بر وجوب تمسّك و پيروى از عترت نبى مكرم اسلام صلى اللّه عليه و آله پرداخته و به آيات مودت ذوى القربى، آيۀ تطهير و احاديث نبوى اشاره مىكند. سپس شيعۀ زيديه را تنها مصداق شيعۀ علوى معرفى مىكند. | مؤلف ابتدا به بيان ادلۀ دالّ بر وجوب تمسّك و پيروى از عترت نبى مكرم اسلام صلى اللّه عليه و آله پرداخته و به آيات مودت ذوى القربى، آيۀ تطهير و احاديث نبوى اشاره مىكند. سپس شيعۀ زيديه را تنها مصداق شيعۀ علوى معرفى مىكند. | ||
مؤلف با استناد به آيۀ تطهير بر رسوخ علم در عترت پيامبر اكرم(ص) استدلال مىكند و به احاديثى چون حديث ثقلين نيز در اين زمينه استناد مىجويد. سپس احاديث نبوى دال بر وصايت على(ع) و نيز آيات و روايات دال بر خلافت بلافصل على(ع) را يادآور مىشود. مؤلف همچنين به اجماع امّت بر وجوب امامت اميرالمؤمنين(ع) و ذريّۀ ايشان از امام حسن و امام حسين عليهما السلام استناد مىكند. | مؤلف با استناد به آيۀ تطهير بر رسوخ علم در عترت پيامبر اكرم(ص) استدلال مىكند و به احاديثى چون حديث ثقلين نيز در اين زمينه استناد مىجويد. سپس احاديث نبوى دال بر وصايت على(ع) و نيز آيات و روايات دال بر خلافت بلافصل على(ع) را يادآور مىشود. مؤلف همچنين به اجماع امّت بر وجوب امامت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و ذريّۀ ايشان از امام حسن و امام حسين عليهما السلام استناد مىكند. | ||
در بخشى ديگر از كتاب نويسنده، به بررسى رواياتى مىپردازد كه در آنها از وقوع هرج و مرج بين امت اسلامى، پس از رحلت نبى مكرم اسلام(ص) و گروه گروه شدن آنان خبر داده شده است. | در بخشى ديگر از كتاب نويسنده، به بررسى رواياتى مىپردازد كه در آنها از وقوع هرج و مرج بين امت اسلامى، پس از رحلت نبى مكرم اسلام(ص) و گروه گروه شدن آنان خبر داده شده است. | ||
ویرایش