۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '،ب' به '، ب') |
جز (جایگزینی متن - '،ت' به '، ت') |
||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير ابوالفتوح رازى]] آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهرهى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است. | ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير ابوالفتوح رازى]] آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهرهى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است. | ||
تفسير منهج | تفسير منهج الصادقين، تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستودهاند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | ||
مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشارهاى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخهى تحقيق شدهى خود صفحهى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير كشاف را نيز، از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است،نه از شواهد و حجتها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان، ابو الفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبد الرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران،گاه از | مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشارهاى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخهى تحقيق شدهى خود صفحهى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير كشاف را نيز، از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است،نه از شواهد و حجتها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان، ابو الفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبد الرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران،گاه از خود، توضيحات و شروح و شواهدى افزوده است و در اينگونه موارد،آن را نقل به معنى بايد شمرد؛ چنانكه در بيان حكم متعه، عبارتى از شرح لمعه بسيار طولانىتر از اصل آورده است. | ||
مفسر پس از مقدمهى سودمند خود، وارد تفسير سورهها مىشود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مىپردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از ابن عباس، مجاهد، قتاده و حضرت على(ع) مبادرت ورزيده،قول اصح را برمىگزيند. | مفسر پس از مقدمهى سودمند خود، وارد تفسير سورهها مىشود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مىپردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از ابن عباس، مجاهد، قتاده و حضرت على(ع) مبادرت ورزيده،قول اصح را برمىگزيند. | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
منهج الصادقين تاكنون چاپهاى متفاوتى داشته است: نخستين بار در سال 1284 در تهران و سپس در سال 1296 در 3 مجلد بزرگ و باز در سال 1314 در تبريز به چاپ رسيد. | منهج الصادقين تاكنون چاپهاى متفاوتى داشته است: نخستين بار در سال 1284 در تهران و سپس در سال 1296 در 3 مجلد بزرگ و باز در سال 1314 در تبريز به چاپ رسيد. | ||
پس از آن چاپهاى ديگرى از كتاب صورت گرفته كه از آن جمله چاپ 10 جلدى حاضر به | پس از آن چاپهاى ديگرى از كتاب صورت گرفته كه از آن جمله چاپ 10 جلدى حاضر به تصحيح، تحقيق، تعليق و مقدمهى مرحوم آيت ا... [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] است. اين چاپ با مقدمهاى مفصّل و بسيار سودمند همراه است. | ||
==منابع مقاله:== | ==منابع مقاله:== | ||
ویرایش