نقش علمای شیعه در گسترش تشیع در هند: از حمله مغول تا پایان دوره صفویه

    از ویکی‌نور
    نقش علمای شیعه در گسترش تشیع در هند
    نقش علمای شیعه در گسترش تشیع در هند: از حمله مغول تا پایان دوره صفویه
    پدیدآوراننجاتی حسینی، راضیه (نویسنده)
    ناشرپژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
    مکان نشرقم
    سال نشر۱۳۹۵ش
    شابک5-309-195-600-978
    موضوعشيعه,شيعيان, -- تاريخ,‌ -- هند, -- هند
    کد کنگره
    ‏BP‌۲۳۹/‌ن‌۳‌ن‌۷

    نقش علمای شیعه در گسترش تشیع در هند: از حمله مغول تا پایان دوره صفویه تألیف راضیه نجاتی حسینی؛ موضوع این کتاب که بررسی بخشی از تاریخ تشیع (از سده هفتم تا دوازدهم هجری قمری/ چهاردهم تا نوزدهم میلادی) در شبه قاره هند است، گزارشی پژوهشی از این تاریخ است که چگونه ایرانیان شیعی با مهاجرت پی در پی و گسترده‌ی خود به این سرزمین، ضمن گسترش تشیع، به نقش آفرینی‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در عرصه پهناور فرهنگ و تمدن شبه قاره هند پرداختند و ژرفای ظرفیت تعاملی فرهنگ ایران و تشیع را در سرزمینی دیگر آشکار ساختند.

    ساختار

    کتاب حاضر در شش بخش به قرار زیر تنظیم گردیده است:

    بخش اول: کلیات

    فصل اول: هند، جغرافیا و مذاهب آن

    فصل دوم: ورود اسلام و تشیع به شبه قاره هند

    بخش دوم: عوامل گسترش تشیع در هند

    فصل اول: مهاجرت

    فصل دوم: زبان فارسی و نزدیکی با ایران

    فصل سوم: حمایت صفویان از تشیع

    فصل چهارم: ظهور حکومت‌های شیعی در هند

    فصل پنجم: تصوف

    فصل ششم: گرایش‌های شیعی در حکام تیموری

    فصل هفتم: شیوه رفتاری شیعیان

    بخش سوم: حکومت‌های شیعی و فعالیت آن‌ها در جهت گسترش تشیع

    فصل اول: بهمنی ها

    فصل دوم: عادل شاهیان

    فصل سوم: قطب شاهیان

    فصل چهارم: نظام شاهیان

    فصل پنجم: کشمیر

    فصل ششم: پادشاهی اوده

    فصل هفتم: مناطق شیعه نشین در دوره مورد پژوهش

    بخش چهارم: علمای شیعه و بررسی نقش آن‌ها در گسترش تشیع در دکن (مشتمل بر 7 فصل)

    بخش پنچم: علمای شیعه و بررسی نقش آنان در گسترش تشیع در دربار تیموری (مشتمل بر 10 فصل)

    بخش ششم: علمای شیعه و بررسی نقش آنان در گسترش تشیع از زاویه تصوف و شعر و ادب (مشتمل بر 6 فصل)

    گزارش محتوا

    تشیع در تاریخ بلند خود که به قدمت اندیشه اسلامی است، فراز و فرودهای گوناگونی را به چشم دیده و با عبور از تنگاهای مختلف، فراخ گاه‌های تازه برای خویش به وجود آورده است. اما مهاجرت دانشوران شیعی - ایرانی به سرزمین هندوستان در این میان ماجرای مهم و شنیدنی است. اینان به رغم همه محدودیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی پیشامد یا مدیریت شده که گاه و بیگاه دامنگیرشان می‌شد، هیچ گاه از ایفای نقش خویش باز نایستادند و در همه‌ی دوره‌ها بر حسب اقتضائات و فرصت‌ها کوشیدند بار مسئولیت خود را چه در عرصه‌ی تبلیغ دیانت و مذهب شیعه، چه در حمایت و هدایت شیعیان، چه در گسترش اندیشه‌های شیعی و دفاع از دستاوردهای تمدنی و چه در حوزه تولید علم و توسعه‌ی دانش به خوبی به فرجام برسانند و کارنامه‌ی درخشانی از خود به جای نهند. یکی از عرصه‌های مهم، تأثیر ایشان در گسترش کمی تشیع در سرزمین‌های مختلف و حتی تأسیس دولت و حکومت، علاوه بر توسعه‌ی کیفی اندیشه‌های شیعی است که شایسته‌ی توجه ویژه‌ی محققان حوزه تاریخ تشیع است.

    در کتاب حاضر، به زمینه‌های حضور شیعیان و عالمان شیعی و حکومت‌های معاصرشان پرداخته، مؤثرترین عالمان شناسایی و نقش‌های آنان بررسی شده است. این پژوهش که گستره‌ای نزدیک به پنج سده را در برمی‌گیرد، تلاش کرده است که تمام بازه زمانی و حوزه جغرافیایی مورد بحث را تحلیل و بررسی کند، اما به علت گستردگی جغرافیا و نقش آفرینی متفاوت عالمان شیعه در این بازه‌ی زمانی، در مواردی که منابع اندک بوده، به بررسی نقش عالمان شیعه در زمان‌هایی که منابع و تمرکز جغرافیایی بیشتری بوده است، پرداخته شده است. [۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

    وابسته‌ها