نقد بی‌غش

    از ویکی‌نور
    نقد بی‌غش: مجموعۀ گفتگوهای دکتر پرویز ناتل خانلری با صدرالدین الهی دربارۀ صادق هدایت، بزرگ علوی، ملک‌الشعرای بهار، نیما یوشیج و صادق چوبک
    نقد بی‌غش
    پدیدآورانالهی، صدرالدین (نویسنده) خانلری، پرویز (مصاحبه‌شونده)
    ناشرمعین
    مکان نشرتهران
    سال نشر1392
    چاپاول
    شابک978-964-165-47-8
    موضوعخانلری، پرویز، ۱۲۹۲-۱۳۶۹ -- مصاحبه‌ها، نویسندگان ایرانی -- قرن ۱۴ -- نقد و تفسیر، شاعران ایرانی -- قرن ۱۴ -- نقد و تفسیر
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ۱۳ پ ۱۳۹۰ ۰۳۸

    نقد بی‌غش: مجموعۀ گفتگوهای دکتر پرویز ناتل خانلری با صدرالدین الهی دربارۀ صادق هدایت، بزرگ علوی، ملک‌الشعرای بهار، نیما یوشیج و صادق چوبک تألیف صدرالدین الهی (متولد ۱۳۱۳ش)، با مصاحبه از پرویز ناتل خانلری (۱۲۹۲-۱۳۶۹ش)، ادیب و پژوهشگر برجسته؛ این کتاب حاصل گفت‌وشنودهایی است که صدرالدین الهی، روزنامه‌نگار شناخته‌شدۀ دهه‌های سی تا پنجاه خورشیدی، در فاصلۀ اواخر زمستان ۱۳۴۴ تا اوایل بهار ۱۳۴۶ با دکتر خانلری انجام داده است. این اثر طولانی‌ترین و پرحوصله‌ترین گفت‌وگوی دکتر خانلری با روزنامه‌نگاری است که محور آن شعر و نثر فارسی از نظرگاه او بوده و نیز خاطره‌های ادبی وی از نویسندگان و شاعران معاصر و نقد و بررسی کارهای ایشان.

    ساختار

    این کتاب در ۲۹۶ صفحه و در شش فصل اصلی تنظیم شده است.

    گزارش کتاب

    کتاب «نقد بی‌غش: مجموعۀ گفتگوهای دکتر پرویز ناتل خانلری با صدرالدین الهی دربارۀ صادق هدایت، بزرگ علوی، ملک‌الشعرای بهار، نیما یوشیج و صادق چوبک» به قلم صدرالدین الهی، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات معین در تهران منتشر شده است. این اثر ارزشمند حاصل گفت‌وشنودهای مفصلی است که الهی در فاصلۀ اواخر زمستان ۱۳۴۴ تا اوایل بهار ۱۳۴۶ با دکتر پرویز ناتل خانلری، ادیب و پژوهشگر برجستۀ معاصر، انجام داده است.

    پرویز ناتل خانلری از چهره‌های ماندگار فرهنگ و ادب معاصر ایران است که آثارش از جمله «وزن شعر فارسی»، مجلۀ «سخن»، متن انتقادی دیوان حافظ، «زبان‌شناسی و زبان فارسی»، «تاریخ زبان فارسی» و «فرهنگ تاریخی زبان فارسی» در تاریخ فرهنگ ایران جایگاه ویژه‌ای دارند.

    الهی در بخشی از کتاب با عنوان «یادی از استادی» می‌نویسد: «بی‌شک طولانی‌ترین و پرحوصله‌ترین گفت‌وگویی که دکتر خانلری با روزنامه‌نگاری کرده است، صحبت‌هایی است که من و او، از اواخر زمستان ۴۴ تا اوایل بهار ۴۶ به‌طور مرتب و بدون وقفه، در آغاز، هفته‌ای یک بار و سپس که چاپ مطالب شروع شد، هفته‌ای دو بار، با هم داشته‌ایم».

    کتاب با دو فصل مقدماتی با عنوان‌های «خانلری و من» و «دکتر خانلری کیست؟» آغاز می‌شود. نخستین بخش از دیدگاه‌ها و خاطره‌های ادبی خانلری از صفحۀ ۷۵ با عنوان «خانلری و هدایت» شروع می‌شود که حدود نیمی از کتاب را به خود اختصاص داده است. در این فصل، خانلری با جزئیات به تحلیل شخصیت و آثار صادق هدایت می‌پردازد و اطلاعات نابی از تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ارائه می‌دهد.

    فصل‌های بعدی کتاب به ترتیب به بزرگ علوی، ملک‌الشعرای بهار، نیما یوشیج و صادق چوبک اختصاص یافته است. در خلال این مباحث به شخصیت‌های ادبی دیگری چون دکتر فاطمه سیاح، جلال آل‌احمد، احسان طبری، دهخدا، شهریار، اخوان‌ثالث و شاملو نیز اشاره شده است.

    خانلری در بخشی از کتاب در مقایسۀ ایرج میرزا و ملک‌الشعرای بهار می‌گوید: «در اینکه ایرج متأسفانه شاعر متفنن است و به قول خود بهار در همان مثنوی مستزاد، کم‌کار، به علاوه واقعاً آن عمق ادبی بهار را ندارد. ایرج یک چشمۀ صاف و بدون پست و بلند است که کف آن را می‌توان دید و بهار مثل یک رودخانۀ پرخروش که باید بلد بود در کدام گدارش چه چیز نهفته است و پایاب‌هایش کجاست».

    این کتاب با ارائه تحلیل‌های عمیق و خاطرات ناب از چهره‌های ادبی معاصر، منبع ارزشمندی برای پژوهشگران تاریخ ادبیات معاصر ایران محسوب می‌شود.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها