نظرات جديدة في علوم الحديث

    از ویکی‌نور
    نظرات جديدة في علوم الحديث
    نظرات جديدة في علوم الحديث
    پدیدآورانملیباری، حمزه عبدالله (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرالملحق الأول: الحدیث المعلول - قواعد و ضوابط ** الملحق الثاني: الإستخراج في کتب المصطلح ** دراسة نقدیة و مقارنة بین الجانب التطبیقي لدی المتقدمین و الجانب النظری عند المتاخرین
    ناشردار ابن حزم
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1423ق
    چاپ2
    شابک-
    موضوعحدیث
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏م‎‏7‎‏ن‎‏6 109 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    نظراتٌ جديدةٌ في علوم الحديث، نوشته پژوهشگر معاصر اهل‌سنت؛ ابومحمد حمزة بن عبدالله ملیباری، پژوهشی حدیث‌شناسانه باهدف مقایسه و نقد روش محدثان متقدّم و متأخّر است و نویسنده، بر نظرات محمد بن اسماعيل بخارى و مسلم بن حجاج قشيرى نيشابورى تأکید دارد.

    هدف و روش

    حمزه عبدالله ملیباری، نوشته است:

    1. سعی ما در کتاب حاضر این است که برادران و خواهران دانشجوی علاقه‌مند به کتاب و سنت را یاری کنیم تا روش علمی صحیحی در علوم حدیث، بنا کنند؛ چه با اشتیاق فراوان آن را می‌جویند.
    2. زمینه این نیاز شدید، علی‌رغم تلاش‌های علمی انباشته در قرون متمادی، سطحی شدن فهم برخی از مردم از علم حدیث است؛ زیرا در نزد بسیاری، علوم حدیث فقط مجموعه‌ای از اصطلاحات و تعاریف و تحلیل‌هایی است که دانشمندان (چه حدیث‌شناسان چه دیگران) عرضه می‌کنند و این مباحث، خشک و انعطاف‌ناپذیر و نامفهوم است.
    3. برای رفع این مشکل باید در مضامین کتاب‌های اصطلاحات و تطورات آن، تجدیدنظر کنیم تا واقعیت علمی شیوه نقادان ممتاز از جمله بخاری و مسلم در شناسایی صحیح و سقیم روایات، روشن شود.
    4. گفتنی است اصل اثر حاضر به نام علوم الحدیث في عصر الإمام البخاري، به همایش بین‌المللی بزرگداشت بخاری تقدیم شد که در سمرقند سال 1993م. برگزار گردید. [۱]

    ساختار و محتوا

    مطالب، از 2 بخش به‌ضمیمه 2 ملحق به ترتیب ذیل تشکیل شده است:

    1. حقایق علمی (مصادیق متقدمان و متأخّران، نمونه‌های توضیحی برای تفاوت روشی متقدمان و متأخّران، تعاریف اصطلاحات حَسَن، مُنکَر و شاذّ و...)
    2. محتوای علوم حدیث و روش تصحیح و تعدیل نزد متقدمان
    • ملحق اول: حدیث معلول
    • ملحق دوم: بررسی اصطلاح استخراج.

    نمونه مباحث

    • در عصر روایت -که از قرن اول هجری شروع شد و تا نیمه قرن پنجم هجری تقریبا امتداد یافت-، متقدّمان و در طلیعه آنان محمد بن اسماعيل بخارى و مسلم بن حجاج قشيرى نيشابورى روایات را به‌صورت شفاهی مستقیم دریافت کردند و به‌نقد آن پرداختند...[۲]
    • ‏خلاصه سخن این است که روش محدثان متقدم (مانند بخاری و مسلم)، نقد علمی کاملی است و اسناد را از متن جدا نمی‌کند و بر اساس معرفت روایی و فقهی بنا شده است.[۳]

    پانویس

    1. مقدمه ‌نویسنده، ص8- 9.
    2. متن کتاب، ص95.
    3. همان، ص100.

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها