نبراس الأذهان في أصول الفقه المقارن
| نبراس الأذهان في أصول الفقه المقارن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی گرگانی، میر تقی (نويسنده) |
| ناشر | مرکز المصطفی(ص) العالمي للترجمة و النشر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1392ش - 1435ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-195-499-6 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /ح5ن2 155 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نبراس الأذهان في أصول الفقه المقارن اثر سید میر تقی گرگانی در 160 درس به‌عنوان متن درسی جامعه المصطفی نوشته شده است.
مؤلف ضمن بیان تاریخچه و مهم‌ترین تألیفات علم اصول فقه، می‌نویسد: بدان که شاگرد اصول فقه در فهم مسائل آن دچار سختی می‌شود و نیاز به غلبه بر بسیاری از دشواری‌ها دارد؛ بنابراین باید انقلابی در سبک کتاب‌های اصولی – به‌ویژه کتاب‌های درسی و دانشگاهی آن- صورت گیرد، همان‌طور که در ادبیات جدید در سایر علوم مشاهده می‌شود که ویژگی آن‌ها سادگیِ سبک، سازماندهی خوب مطالب و اعتدال در تبیین موضوعات بدون تطویل ممل و ایجاز مخلّ است؛ تا برای دانش‌آموز، خواننده و محقق آسان شود.[۱]
وی درباره انگیزه نگارش می‌نویسد: برخی برادرانم از من خواسته‌اند کتابی بنویسم که در آن همه مباحث اصول فقه را با شرح و توضیح و مصداق با مثال‌هایی به‌صورت امروزی و قابل‌فهم و بدون تعصب بر یک مکتب خاص جمع‌آوری کنم... سپس درباره شیوه بیان مطالب در این کتاب اصولی چنین می‌نویسد: در پرتو این بیان، مسیری را در پیش می‌گیرم که موضوعات را فهرست کنم و مکاتب مختلف را در هر شماره توضیح دهم، شواهد آن‌ها را ذکر کنم و بحث را در آن شرح دهم، نتایج آن‌ها را به تصویر بکشم و سؤالات مربوط به درس به زبان روشن بیان نمایم. او کتاب اصول الشاشی را مبنا قرار داده و درباره آن می‌نویسد: این کتاب که در بعضی مناطق کتابی درسی است، با اینکه سبک آن بسیار قدیمی است؛ اما عبارات آن بسیار دقیق و مستحکم است؛ بنابراین شایسته است که کتاب‌درسی برای طلاب متوسطه باشد که به آموزش مبانی فقه از نظر مکتب ابوحنیفه اشتغال دارند.
ذکر مهم‌ترین ادله از مکاتب مختلف و ایراداتی به برخی از این ادله و شواهد و ارائه مهم‌ترین پاسخ به آن‌ها از دیگر ویژگی‌های این اثر است. نویسنده، شرح و توضیح برخی از مسائل و احکام و شواهد را به دلیل اهمیت و نیاز طلاب به توضیح آن‌ها طولانی کرده است. او در نگارش این کتاب به مهم‌ترین کتب اصول فقه امامیه، حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی و زیدی _اعم از قدیم یا جدید آن‌ها_ مراجعه کرده است.[۲]
پانویس
منبع مقاله
- مقدمه کتاب.