نام‌های کهن و باستانی استان خوزستان
| نام‌های کهن و باستانی استان خوزستان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | پاشنگ، مصطفی (نویسنده) هاجری، ضیاءالدین (به کوشش) |
| ناشر | مؤلف |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1397 |
| شابک | 5ـ1211ـ00ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
نام‌های کهن و باستانی استان خوزستان تألیف مصطفی پاشنگ، به کوشش ضیاءالدین هاجری، خوزستان نامی است که پس از چند هزار سال شهرسانی (تمدن) مردم آن سرزمین، بر آن استان گذاشته شده است. نام گذشته و باستانی آن سرزمین «ایرام» است که بنادرست «ایلام» یا «عیلام» نامیده شده است.
ساختار
کتاب از دو کتاب تشکیل شده است، در کتاب اول هشت فرگرد دارد و کتاب دوم دارای شانزده بخش است.
گزارش کتاب
خوزستان نامی است که پس از چند هزار سال شهرسانی (تمدن) مردم آن سرزمین، بر آن استان گذاشته شده است. نام گذشته و باستانی آن سرزمین «ایرام» است که بنادرست «ایلام» یا «عیلام» نامیده شده است. شوربختانه، پس از کذشت زمان، این نام (ایلام)، بر استانی دیگر گذاشته شد و مردم ایران، آن سرزمین را (عیلام) و سپس ایلام نامیده‌اند.
پیش از هر سخن، شایسته است که نام درست آن سرزمین گزارش شود، زیرا کشور پهناور «ایرام» که سرزمین‌های فراوان از ایران کنونی جزو آن کشور بوده است، گزارش‌کنندۀ نزدیک به 4000 سال فرهنگ و شهرسانی مردم ایران، پیش از دودمان هخامنشیان است که در این کتاب به چگونگی آن پرداخته می‌شود.
در این کتاب در دو بخش به نام‌های باستانی استان خوزستان پرداخته شده است. بخش اول در هشت فرگرد به زبان، زبان پارسی، زبان در سرزمین کهن ایرام، آیین مهر، دگرگونی زبان پارسی، شهرها و روستاهای ویران، برخ نام‌های کلیدی و راهگشا پرداخته شده است. در بخش دوم کتاب نیز نام‌های باستانی شهرهای مختلف استان خوزستان تبیین شده است. گفتنی است این کتاب با تکیه بر دانش‌های زیر نگاشته شده است: دانش باستان‌شناسی، دانش زبان‌شناسی که دست‌آورد آن تکواژهای هسته‌ای و ریشه‌ای زبان پارسی و انگارش زبان پارسی (ریاضی و زبان) است.
در بخشی از کتاب دربارۀ پهناوری این منطقه در دوران باستان می‌خوانیم: «آنچه مسلم است دشت خوزستان با سوابق دامنه‌داری که در دوران‌های پیش از تاریخ داشته است، مرکز کشور ایلام بوده و مرزهای این کشور بر اساس حفاری‌های اخیر باستان‌شناسی در دوران اعتلای امپراتوری ایلام از بین‌النهرین در مغرب تا درۀ رود سند در مشرق بوده و در جنوب منطقه خلیج فارس و در شمال تا کویر مرکزی فلات تا نواحی اصفهان در مشرق تا نواحی زابلستان و در مغرب تا قسمت‌های شمالی کوه‌های زاگرس بوده است به‌خصوص حفاری‌های تپه یحیی و شهداد در نزدیک کرمان و شهر سوخته در نزدیک بابل». (ص 49)[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات