مفتاح المطالب في شرح کتاب المکاسب لشيخ الانصاري
| مفتاح المطالب في شرح کتاب المکاسب لشيخ الانصاري | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سرابي تبريزي، محمد (شارح) انصاری، مرتضی بن محمدامین (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مفتاح المطالب في شرح كتاب المكاسب
المکاسب. شرح شرح کتاب المکاسب |
| ناشر | علي بن محمد الموسوي التبريزي مولانا |
| مکان نشر | آذربايجان |
| سال نشر | مجلد1: 1340ش , 1381ق, |
| موضوع | انصاري، مرتضي بن محمد امين، 1214 - 1281ق. المکاسب - نقد و تفسير
خريد و فروش (فقه) معاملات (فقه) کسب و کار حرام |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 190/1 /الف8 م70254 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مفتاح المطالب في شرح كتاب المكاسب، شرح عربی سید محمد تبریزی (متوفی 1363ق) مشهور به مولانا، بر کتاب مکاسب محرمه شیخ انصاری (متوفی 1281ق) است. شارح در این شرح یک‌جلدی، مباحث بخش اول کتاب مکاسب را از «النوع الأول من الإكتساب المحرم» تا پایان «خاتمه» شرح کرده است.
اتمام کتاب طبق آنچه در پایان آن قید شده در ششم ذی‌القعده سال 1350ق صورت گرفته است.
در این شرح، مباحث کتاب مکاسب به شیوه رایج «قوله- اقول» شرح شده است. شارح پس از ذکر لفظ قوله به بخشی از عبارت مکاسب که بنای بر شرح آن را داشته اشاره کرده و سپس با اقول به توضیح و تبیین عبارت پرداخته است.
شارح در شرح و توضیح عبارات بنای بر اختصار داشته اما گاه نیز مفصل توضیح داده است؛ به‌عنوان‌مثال در ذکر خبری از علی بن جعفر الصادق(ع) لازم دانسته که با تفصیل بیشتری وی را معرفی کند؛ لذا به سکونت ایشان در عریض از نواحی مدینه و اینکه «كتاب في الحلال و الحرام» از جمله آثار اوست و مطالب دیگری اشاره کرده است. در آخر نیز غرض از اطاله کلام را اطلاع و وقوف خواننده بر اوضاع و شرایط صدور خبری دانسته که مصنف نقل کرده است[۱].
بخش عمده‌ای از کتاب به معنا و شرح الفاظ اختصاص یافته است؛ شارح گاه بدون اشاره به منابع لغوی یک واژه را ترجمه نموده است: حدأة به فارسی غلیواج و کورکوره و به ترکی چالاقان است[۲]؛ گاه نیز از منابع مورد استفاده پرده برداشته است: معنای عرّاف در منابع متعددی چون تاج العروس، صحاح و مفردات راغب اشاره شده و فالگیر و خبردهنده از آینده معنا شده است[۳].
شارح در نقل مطالب و اسناد روایات فراوان به منابع روایی مانند مرآت العقول علامه مجلسی (متوفی 1110ق)[۴]، تحف العقول ابن شعبه حرانی (قرن چهارم)[۵]، کافی شیخ کلینی (متوفی 329ق)[۶] استناد کرده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.