معرفة مدار الإسناد و بيان مكانته في علم علل الحديث
| معرفة مدار الإسناد و بيان مكانته في علم علل الحديث | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خطیب الحسنی، محمد مجیر (نويسنده)
عتر، نورالدین (مقدمه‌نویس) عوامه، محمد (مقدمه‌نویس) خطیب الحسنی، محمد عجاج (مقدمه‌نویس) لحام، بدیع سید (مقدمه‌نویس) |
| ناشر | دار الميمان |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | ح5م6 114 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
معرفة مدار الإسناد و بيان مكانته في علم علل الحديث، نوشته محمد مجیر خطیب حسنی (معاصر) در علوم حدیث است.
نوشتار حاضر به بحث پیرامون محوریت و جایگاه اسناد در حدیث اختصاص یافته است. نویسنده به هدف احیای این اصل مهم در موضوع علوم حدیث، اثر یادشده را به نگارش درآورده است[۱].
نویسنده تلاش کرده است علاوه بر مصادر قدیمی در این نوشتار، از نوشته‌های معاصران نیز استفاده نماید. وی همچنین سعی نموده است در استشهاد به سخنان علمای متقدم، از تألیفات آنها، یا نوشته‌هایی که بر اساس املای آنها است بهره گرفته و به نقل عین عبارات آنان ملتزم باشد[۲].
هرچند که روش خطابه در بسیاری از مواضع کتاب آشکار است، بااین‌وجود تلاش شده است تا جنبه‌های انتقادی در برخی از مباحث در راستای تأیید یا رد برخی مطالب مطرح‌شده، مورد توجه قرار گیرد[۳].
کتاب در چهار باب و خاتمه تنظیم شده است. باب اول به مصطلحات اختصاص یافته و ضمن سه فصل به مباحثی در خصوص مدار اسناد حدیث، تعریف، معانی، جایگاه راویان محور اسناد، اصطلاحات مرتبط با مدار اسناد حدیث، علم علل و... پرداخته است. باب دوم، درباره شناخت مدار اسناد حدیث و ارتباط آن با علم علل است. در این باب در سه فصل از ابزارهای کشف علل، مراحل کشف علت، آثار مترتب بر مشخص کردن مدار اسناد حدیث در علم علل و... بحث شده است. در باب سوم، تحت عنوان «علل تفرد»، به موضوع تفرد اهل قرون سه‌گانه، یعنی: صحابه، تابعین و اتباع تابعین و سه قرن پس از آن اشاره شده و به ضوابط رد تفرد، آثار تفرد و گونه‌های حدیث مرتبط با تفرد پرداخته شده است. باب چهارم، درباره اهمیت شناخت مراتب روات از مدار اسناد، در حکم بر حدیث و بیان علت‌های آن است. علل و عوامل تفاوت روات و ترجیح برخی بر برخی دیگر، اثر تفاوت روات بر اساس شرط شیخین و مطالبی پیرامون شاذ و منکر از مباحث این باب در چهار فصل است. نویسنده در پایان هر فصل به خلاصه‌ای از مطالب مطرح‌شده در فصل مورد بحث اشاره کرده و در پایان، خاتمه‌ای را مشتمل بر مهم‌ترین نتایج بحث ذکر کرده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.