معجم مفردات الإبدال و الإعلال في القرآن الکريم
| معجم مفردات الإبدال و الإعلال في القرآن الکريم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خراط، احمد محمد (نويسنده) |
| ناشر | دار القلم |
| مکان نشر | سوریه - دمشق |
| سال نشر | 1409ق - 1989م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | قرآن -- مسائل ادبی - قرآن - واژه نامهها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /خ4م6 67 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، المعجم (ابهام‌زدایی) را ببینید.
برای دیگر کاربردها، مفردات قرآن (ابهام‌زدایی) را ببینید.
معجم مفردات الابدال والاعلال في القرآن الکریم اثر احمد محمود خراط، فرهنگ لغتی از کلمات و مفردات قرآن کریم است که در آن‌ها، ابدال و یا اعلال، صورت‌گرفته است.
برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این فرهنگ لغت، به شرح ذیل است:
- نویسنده از روشی پیروی نموده که دستیابی به واژگان این فرهنگ، برای محققین و پژوهشگران، آسان باشد. وی کلمات را به دو بخش اسامی و افعال تقسیم نموده و سپس، هریک از اسامی و افعال را بر اساس ترتیب حروف الفبا ذکر نموده است.
- به‌منظور عدم تکرار پدیده‌ها و کلمات تکراری، مخصوصا در افعال، موارد مشابه، به یکدیگر ملحق شده است.
- در زمانی که مسئله صرفی، برای اولین‌بار مطرح شده، به شیوه‌ای گسترده و مفصل، به بررسی ریشه کلمات پرداخته شده و حواشی و مطالب مربوط به آن، از جمله اختلاف علما در آن مسئله، به‌صورت کامل و مفصل، توضیح داده شده است. اما در صورت تکرار آن موضوع، به توضیحات مختصر و ابتدایی و اشاره به وزن صرفی کلمه اکتفا و سایر موارد، به مورد پیشین، ارجاع داده شده است.
- گاهی پدیده‌های صرفی، با اختلاف در حروف مضارعه، در قسمت افعال، تکرار شده است، مانند «اجیب، نجیب، یجیب». در این صورت، فعل اول انتخاب شده و از پرداختن به مابقی افعال، خودداری شده است، زیرا اختلاف در تصریف، باعث اختلاف در اصل و ریشه افعال، نخواهد شد. در صورت اتصال ضمایر به افعال(مانند تاب، تابا، تابوا، تابت، اشتری، اشتراه و...) نیز از همین روش استفاده شده است.
- از تصریف الفاظ اعجمی مانند «ابراهیم» و «اسماعیل» و الفاظ مبنی مانند «کیف» و «أین» نیز خودداری شده است، مگر در موارد استثنایی که در تصریف کلمات، فوایدی وجود داشته است، مانند «عسی» و «لیس».
- گاهی در مورد ماده لغوی برخی از کلمات، مخصوصا اسامی، دو دیدگاه و یا بیشتر از آن، وجود داشته و گاهی این آرا، با یکدیگر، متعارض بوده است. در این‌گونه موارد، در موضع نخست، یک دیدگاه به‌عنوان، رأی مختار برگزیده شده و در صورت تکرار آن موضوع، به موضع نخست، احاله داده شده است[۱].
پانویس
- ↑ مقدمه، صفحه ج- و
منابع مقاله
مقدمه کتاب.