معجم مفردات الإبدال و الإعلال في القرآن الکريم
| معجم مفردات الإبدال و الإعلال في القرآن الکريم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خراط، احمد محمد (نويسنده) |
| ناشر | دار القلم |
| مکان نشر | سوریه - دمشق |
| سال نشر | 1409ق - 1989م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | قرآن -- مسائل ادبی - قرآن - واژه نامهها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /خ4م6 67 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، المعجم (ابهام زدایی) را ببینید.
برای دیگر کاربردها، مفردات قرآن (ابهام زدایی) را ببینید.
معجم مفردات الابدال والاعلال في القرآن الکریم اثر احمد محمود خراط، فرهنگ لغتی از کلمات و مفردات قرآن کریم است که در آن‌ها، ابدال و یا اعلال، صورت‌گرفته است.
برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این فرهنگ لغت، به شرح ذیل است:
- نویسنده از روشی پیروی نموده که دستیابی به واژگان این فرهنگ، برای محققین و پژوهشگران، آسان باشد. وی کلمات را به دو بخش اسامی و افعال تقسیم نموده و سپس، هریک از اسامی و افعال را بر اساس ترتیب حروف الفبا ذکر نموده است.
- به‌منظور عدم تکرار پدیده‌ها و کلمات تکراری، مخصوصا در افعال، موارد مشابه، به یکدیگر ملحق شده است.
- در زمانی که مسئله صرفی، برای اولین‌بار مطرح شده، به شیوه‌ای گسترده و مفصل، به بررسی ریشه کلمات پرداخته شده و حواشی و مطالب مربوط به آن، از جمله اختلاف علما در آن مسئله، به‌صورت کامل و مفصل، توضیح داده شده است. اما در صورت تکرار آن موضوع، به توضیحات مختصر و ابتدایی و اشاره به وزن صرفی کلمه اکتفا و سایر موارد، به مورد پیشین، ارجاع داده شده است.
- گاهی پدیده‌های صرفی، با اختلاف در حروف مضارعه، در قسمت افعال، تکرار شده است، مانند «اجیب، نجیب، یجیب». در این صورت، فعل اول انتخاب شده و از پرداختن به مابقی افعال، خودداری شده است، زیرا اختلاف در تصریف، باعث اختلاف در اصل و ریشه افعال، نخواهد شد. در صورت اتصال ضمایر به افعال(مانند تاب، تابا، تابوا، تابت، اشتری، اشتراه و...) نیز از همین روش استفاده شده است.
- از تصریف الفاظ اعجمی مانند «ابراهیم» و «اسماعیل» و الفاظ مبنی مانند «کیف» و «أین» نیز خودداری شده است، مگر در موارد استثنایی که در تصریف کلمات، فوایدی وجود داشته است، مانند «عسی» و «لیس».
- گاهی در مورد ماده لغوی برخی از کلمات، مخصوصا اسامی، دو دیدگاه و یا بیشتر از آن، وجود داشته و گاهی این آرا، با یکدیگر، متعارض بوده است. در این‌گونه موارد، در موضع نخست، یک دیدگاه به‌عنوان، رأی مختار برگزیده شده و در صورت تکرار آن موضوع، به موضع نخست، احاله داده شده است[۱].
پانویس
- ↑ مقدمه، صفحه ج- و
منابع مقاله
مقدمه کتاب.