معجم رجال الفکر و الأدب في النجف خلال ألف عام

معجم رجال الفکر و الأدب في النجف خلال ألف عام
پدیدآوران	امینی، محمدهادی (نويسنده)
ناشر	[بی نا]
مکان نشر	[بی جا] - [بی جا]
سال نشر	1413ق
چاپ	2
شابک	‎-
موضوع	مجتهدان و علما - عراق - نجف - سرگذشت‌نامه - نجف - سرگذشت‌نامه - نویسندگان عرب - عراق - نجف
زبان	عربی
تعداد جلد	3
کد کنگره	/ع4الف8 94/93 DS
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

برای دیگر کاربردها، المعجم (ابهام‌زدایی) را ببینید.

معجم رجال الفكر و الأدب في النجف خلال ألف عام، نوشته ادیب و شخصیت‌شناس معاصر، محمدهادى امینى(1314-1379ش)، زندگی و آثار علمی و ادبی حدود 5000 نفر از اندیشوران و ادیبان نجف را معرفی می‌کند. اینان، دانشمندانی هستند که در طول تقریباً 1000 سال (از تأسیس حوزه علمیه نجف از سوی شیخ‌‌الطائفه در سال 448ق) فعالیتی پژوهشی از آنان ثبت شده است. این کتاب، به‌مناسبت هزارمین سالگرد ولادت دانشمند بزرگ، شیخ طوسی (385-460ق) و تأسیس و تکامل حوزه علمیه نجف اشرف، تألیف و منتشر شده است.

ساختار و محتوا

مباحث این کتاب 3 جلدی، به‌صورت الفبایی بر اساس نام اندیشمندان و بدون توجه به ترتیب تاریخی زندگی آنان تنظیم شده است. در چاپ اول، تعداد 2096 زندگی‌نامه نوشته شده و در چاپ حاضر، جستجو و منابع، بیشتر و کامل‌تر شده و شماره معرفی‌شدگان به نزدیک 5000 نفر افزایش یافته است. اولین اندیشور معرفی‌شده، مرجع شیعه، محمدکاظم خراسانى (1255-1329ق)، معروف به آخوند خراسانى است و آخرین آنها، ادیب، شاعر و نویسنده معاصر، صادق بن الشیخ محمدعلی بن الشیخ یعقوب.

هدف و روش

نویسنده، با تأکید بر اینکه پدرم علامه امینی، مرا تشویق کرد تا این کتاب را بنویسم، یادآور شده است:

1. منظور از دانشوران نجفی، کسانی هستند که در نجف، زاده شده‌اند و رشد کرده‌اند و یا به آنجا مهاجرت کرده و آن را وطن خود قرار داده تا دانش‌اندوزی کنند و یا به حکم وظیفه رسمی وارد آن شهر شده و 5 سال آنجا مانده و در این مدت، فعالیت فکری و تولید ادبی داشته‌اند.
2. بعد از انتشار چاپ اول این کتاب، به ایران، بازگشتم و منابعی یافتم که در نجف ندیده بودم، پس بر نگارش مجدد این کتاب اهتمام ورزیدم.
3. اختلافات اعتقادی و گرایش‌های سیاسی و فکری را در نظر نگرفتم و فقط برای ثبت در تاریخ نوشتم.
4. شجره‌نامه سادات را به‌طور کامل آوردم و در مورد غیر سادات نیز اجدادشان را، به اندازه اطلاع معرفی کردم.
5. هرچه توانستم بر تعداد منابع افزودم و از طولانی شدن آن نهراسیدم.
6. در میانه و پایان معرفی هر شخصیت، اعقاب و اولاد او را نیز ذکر کردم و کوشیدم بسیاری از آثار و تألیفات هر دانشور را بشناسانم.

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.