مراغی، اوحدالدین
اوحدالدین مراغهای (وفات ۷۳۸ هجری)، عارف و شاعر پارسی سرای قرن هشتم هجری.
| مراغی، اوحدالدین | |
|---|---|
 | |
هویت، القاب و تاریخ حیات
نام کامل وی رکنالدین یا اوحدالدین پسر میرحسین اوحدی مراغی اصفهانی است. تخلص شعری او اوحدی بوده است که این تخلص را به مناسبت ارادت و شاگردی اوحدالدین کرمانی برگزیده است.
وفات
وی در سال ۷۳۸ هجری وفات یافته است. در منابع آمده است که او در نیمه شعبان سال ۷۳۸ هجری در مراغه زندگی را بدرود گفته است.
زندگی و مهاجرتها
اوحدالدین اگرچه اهل مراغه بود، اما مدتی در اصفهان اقامت داشت و در اواخر عمر دوباره به آذربایجان بازگشت.
وی ابتدا با خواجه وجیهالدین یوسف (از فرزندان خواجه نصیرالدین طوسی) مرتبط بود و سپس بیشتر در خدمت غیاثالدین محمد، پسر رشیدالدین فضلالله وزیر، قرار داشت.
آثار و شهرت ادبی
اوحدالدین مراغهای در علوم ظاهری و باطنی به کمال و چیرگی رسیده بود و به همین دلیل در اصفهان مورد توجه قرار گرفت.
شهرت اوحدی به دلیل غزلهای روان و شورانگیزی است که سروده دیوان اوحدی شامل تقریباً پنج هزار بیت است.
آثار
اوحدی مثنویای به نام «دهنامه» دارد که تألیف آن در حدود سال ۷۰۵ هجری به پایان رسیده است.
مثنوی دیگری به نام «جام جم» نیز منسوب به اوست که به نام خواجه غیاثالدین محمد کرده است[۱].
پانويس
- ↑ ر.ک: حقیقت، عبدالرفیع، ص307-308
منابع مقاله
حقیقت، عبدالرفیع، شاعران بزرگ ایران، از رودکی تا بهار، تهران، کومش، چاپ اول، 1381ش.