مرادی، حسن بن قاسم

نام	ابن ام قاسم، حسن بن قاسم
نام‎های دیگر	بدرالدين ابوعلي / ابومحمد حسن بن قاسم بن عبدالله بن علي المرادي المراکشي المعروف بابن أم قاسم مرادي، بدر الدين حسن بن قاسم مرادی، حسن بن قاسم مرادي مراکشي، بدر الدين حسن بن قاسم مرادي مراکشي، حسن بن قاسم
نام پدر	قاسم
متولد
محل تولد	مصر
رحلت	749ق برابر با 1348م
اساتید	مجدالدين اسماعيل ششتری شرف‌الدین مغيلی مالكی ابوعبدالله طنجی ابوزكريا غماری
برخی آثار	شرح تسهيل الفوائد و تكميل المقاصد شرح القصيدة الواضحة في تجويد الفاتحة توضيح المقاصد و المسالک بشرح ألفية إبن مالک
کد مؤلف	AUTHORCODE13747AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، مرادی (ابهام زدایی) را ببینید.

حسن بن قاسم مرادی (متوفی 749ق)، مفسر، ادیب، نحوی و فقیه مالکی.

ولادت

ابومحمد بدرالدين حسن بن قاسم بن عبدالله بن علی مرادی مصری در مصر زاده شد.

شهرت

او از مصر به مراكش كوچ كرد و تمام عمر را در آنجا زيست و از این‌رو به مراكشی نيز شهرت يافت. در نسبت وی به امّ قاسم گفته‌اند كه اين زن كه از خاندان سلطنتی بوده، حسن را به فرزندی پذيرفته و تربيت كرده است، اما غالباً بر اين عقیده‌اند كه وی جدّۀ پدری حسن بوده است. اين زن كه زهرا نام داشته، اهل فضل بوده و به «شيخه» معروف شده و حسن نيز شهرت خود را از او يافته است.

اساتید

حسن، علم قرائت را از علّامه مجدالدين اسماعيل ششتری، فقه را از شرف‌الدین مغيلی مالكی، ادبيات عرب را از ابوعبدالله طنجی و سراج دَمَنهوری و ابوزكريا غماری و ابوحيان و اصول را از شيخ شمس‌الدین بن لبان آموخت.

آثار

ابن ام قاسم، آثاری در فقه، تفسير و ادبيات پديد آورده است كه از آن ميان است كتاب الجنی الدّاني في حروف المعاني كه مأخذ مغنی ابن هشام است و در استانبول چاپ شده. برخی از آثار وی به‌صورت خطی در کتابخانه‌های مختلف دنيا موجود است، مانند جمل الاعراب؛ رسالة ابن ام قاسم؛ شرح الفية ابن مالك؛ شرح باب وقف حمزة و هشام علی الهمزة؛ شرح تسهيل الفوائد و تكميل المقاصد؛ شرح المقصد الجليل في علم الخليل لابن حاجب؛ مسائل الهمزة الساكنة بعد الحركة و الهمزة المتحركة بعد ساكن صحيح؛ المفيد فی شرح عمدة المجيد؛ منظومة في الذال المعجمة و الدال المهملة و منظومة فی الظاء و الضاد.

آثاری نيز به وی منسوب است، بدين قرار: شرح الاستعاذة و البسملة؛ شرح حرز الأماني و وجهة التّهاني؛ شرح المفصل للزمخشري. جز اينها گويا شرح‌هایی ديگر بر برخی از آثار معروف علم نحو نوشته است^[۱].