مأموریت در مسکو: خاطرات نعمت‌اله ایزدی آخرین سفیر ایران در شوروی و اولین سفیر ایران در فدراسیون روسیه
| مأموریت در مسکو: خاطرات نعمت‌اله ایزدی آخرین سفیر ایران در شوروی و اولین سفیر ایران در فدراسیون روسیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ایزدی، نعمت‌اله (نویسنده) |
| ناشر | نشر نی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۸ |
| شابک | 7-0276-06-622-978 |
| کد کنگره | DSR۱۶۷۰/الف۹آ۳ ۱۳۹۹ |
مأموریت در مسکو: خاطرات نعمت‌اله ایزدی آخرین سفیر ایران در شوروی و اولین سفیر ایران در فدراسیون روسیه تألیف نعمت‌اله ایزدی، کتاب پیش رو خاطرات دوران مأموریت نعمت‌اله ایزدی در اتحاد جماهیر شوروی و سپس فدراسیون روسیه است. او آخرین سفیر در شوروی و اولین سفیر ایران در فدراسیون روسیه بود.
ساختار
این نوشتار مشتمل بر 19 فصل است.
فصل اول: از اصفهان تا مسکو
فصل دوم: چائوشسکو، رئیس جمهور رومانی
فصل سوم: فقط مسکو!
فصل چهارم: فضای باز سیاسی!
فصل پنجم: ساختمان سفارت
فصل ششم: شواردنادزه، از وزارت خارجه تا ریاست جمهوری
فصل هفتم: کودتای 1991
فصل هشتم: فروپاشی
فصل نهم: جمهوری‌های تازه استقلال یافته
فصل دهم: رژیم حقوقی دریای خزر
فصل یازدهم: افغانستان و اسرای روس
فصل دوازدهم: سیاست خارجی روسیه در بالکان
فصل سیزدهم: اختلافات پارلمان و دولت روسیه
فصل جهاردهم: پس از فروپاشی
فصل پانزدهم: شیوه‌ی کار در سفارت خانه
فصل شانزدهم: مسلمانان شوروی
فصل هفدهم: ایرانیان مقیم روسیه
فصل هجدهم: پرواز 330
فصل نوزدهم: پایان مأموریت
گزارش محتوا
نویسنده به شرحی که در متن کتاب آمده، بنا به تصمیم مقامات مسئول جمهوری اسلامی ایران، به عنوان سفیر در کشور اتحاد جماهیر شوروی منصوب شد. در آن دوران با اینکه شرایط برای بروز تحولاتی مهم در این کشور فراهم شده بود اما پیش بینی فروپاشی نظامی با قدمت چند ده ساله امری بسیار دشوار بود. شاید هم همین شرایط باعث شده بود که مقامات عالی رتبه‌ی دولتی و حزبی این کشور برای خروج از اوضاع به شدت آشفته‌ی آن دوران و نجات کشور از بحرانی که در آن گرفتار شده بود تمام تلاش خود را به کار بگیرند تا از سقوط نظام سیاسی اتحاد جماهیر شوروی جلوگیری کنند. امری که در آن موفق نشدند و سرانجام این رژیم قدرتمند که در طی چندین سال حیات خود بسیاری از رژیم‌های سیاسی دنیا و در رأس آن‌ها ایالات متحده‌ی آمریکا را به چالش کشانده بود فروپاشید و فصل نوینی را در حیات سیاسی این نقطه از جغرافیای جهان رقم زد.
با این که نگارش خاطرات سیاسی در اشتغالاتی از این دست هم در ایران و هم در سایر نقاط جهان سابقه‌ای طولانی دارد، اما به اعتراف نویسنده برای یک دیپلمات جوان مأمور در یک کشور مهم، هم در جهان و هم در ساختار سیاست خارجی ایران، در اولویت نبود. علت هم این بوده که اولا تجربه‌ای کافی نداشته و ثانیا تراکم کارها و به ویژه سرعت تحولات در آن کشور اجازه‌ی پرداختن به این مسئله را به وی نمی داده است. با این حال وی از زمان اشتغال به کار دولتی، و به خصوص دیپلماتیک، همواره عادت داشته که گزارش‌های مختصری از فعالیت‌های روزانه را به صورت یادداشت‌های شخصی بنویسد، بنابراین رئوس مطالب و سرفصل‌های موضوعات مهم آن مأموریت را به صورت مکتوب در اختیار داشته است. از سوی دیگر، جذابیت برخی مسائل آن دوران دو نتیجه‌ی مثبت به دنبال داشت؛ اول این که به واسطه‌ی تکرار آن‌ها برای وی به صورت ملکه‌ی ذهنی درآمده بود، به طوری که حتی بدون مراجعه به یادداشت‌های می‌توانست موضوعات مختلف را از حافظه نقل کند. دوم آن که بیان این مطالب باعث می‌شد شنوندگان مکرر توصیه کنند که بهتر است آن‌ها در قالب خاطراتی از آن مأموریت به رشته‌ی تحریر درآورده شود. همه‌ی این عوامل سبب شد تا نگارش خاطرات مأموریت در اتحاد جماهیر شوروی و سپس فدراسیون روسیه سرانجام به مرحله‌ی عمل درآید.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران