ماسینیون، لویی
| نام | ماسینیون، لویی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ماسینون، ل‍وی‍س |
| نام پدر | فرناند ماسینون (Fernand Massignon (1855–1922 |
| متولد | 1883 م |
| محل تولد | نوژان فرانسه |
| رحلت | 1962 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | اسماعيليان در تاريخ |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07606AUTHORCODE |
لويى ماسينيون (Louis Massignon:به فرانسوی) (1883-1963م)، محقق، اسلام شناس، محقق تاریخ و خاورشناس نامدار فرانسوى
ولادت
در 25 ژوئيه 1883، در نوژان فرانسه به دنيا آمد. پدرش فرناند ماسینیون (1822-1955)، یک نقاش و مجسمه ساز بود.
تحصیلات
تحصيلات مقدماتى و دانشگاهى را در كشور خود گذراند و با زبان‌هاى عربى و فارسى و تركمن و آلمانى و انگليسى آشنا شد و در دو مؤسسه علمى «كلژ دوفرانس» و ديگرى «مؤسسه مطالعات عاليه سوربن» به تدريس اشتغال يافت. عضويت وى در بنياد فرانسوى باستان‌شناسى كه در قاهره بپا شده بود، او را با كشورهاى اسلامى آشنا كرد و اين آشنايى موجب مسافرت‌هايى به مصر و عراق و سوريه و ايران و الجزاير و حجاز شد.
ماسينيون سال‌هايى چند (از 1919 تا 1945) در كلژ دوفرانس تدريس «جامعه‌شناسى اسلامى» را به عهده داشت و از سال 1932 به بعد، موضوع «اسلام‌شناسى» را در «مدرسه مطالعات عاليه» نيز بر درس پيشين افزود. در طى مسافرت‌هايش به مشرق‌زمين، يك سال (1913) در دانشگاه قديمى مصر به تدريس پرداخت و موضوع درس وى «تاريخ اصطلاحات فلسفى» بود. در حفارى‌هاى عراق براى كشف «قصر الأخيضر»، نيز حضور و مشاركت داشت. در سوريه به پژوهش درباره فرقه «نصيريه» همت گماشت و در اثر مطالعه كتاب «تذكرة الأولياء» اثر شيخ عطار، سخت به پژوهش در زندگى حسين بن منصور، مشهور به حلاج دل‌بستگى پيدا كرد و به ايران سفر نمود و از شهر بيضا (از توابع فارس) كه زادگاه حلاج بود، ديدن كرد. از آن پس محور اساسى تتبعات وى، زندگى حلاج و عرفان ايرانى بود.
لوئى ماسينيون، سردبيرى «مجله جهان اسلامى» را در پاريس به عهده داشت و سپس «مجله مطالعات اسلامى» جاى آن را گرفت.
وفات
لويى ماسينيون، در 31 اكتبر 1962، در سن 78 سالگی در فرانسه بدرود زندگى گفت.
مراسم بزرگداشت وى در مركز دايرةالمعارف بزرگ اسلامى در مرداد 1386 برگزار گشت. آقاى «كاظم موسوى بجنوردى»، رئيس مركز دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، «سفير فرانسه»، «پرفسور شارل هانرى دوفوشه كور»، استاد ادبيات فارسى دانشگاه سوربون و مترجم ديوان حافظ به زبان فرانسه، «احسان نراقى»، «غلام‌رضا اعوانى» و «بهمن نامور مطلق» در اين مراسم سخنرانى كردند.
آثار
- تفكرات در بناى اوليه تجزيه نحوى در زبان عرب؛
- بررسى ريشه‌هاى فنى عرفان اسلامى؛
- سلمان پاک و نخستين شكوفه‌هاى معنويت اسلام در ايران (اين كتاب درباره سلمان فارسى نوشته شده و دكتر على شريعتى آن را به فارسى برگردانده است)؛
- منحنى زندگى حلاج (اين كتاب به‌وسيله دكتر روان فرهادى از مترجمان فاضل افغانى، به فارسى ترجمه شده است)؛
- مصيبت حلاج، صوفى شهيد اسلام (اين كتاب را دكتر ضياءالدين دهشيرى با عنوان «مصايب حلاج» به فارسى ترجمه كرده است)؛
- نيايش ابراهيم در سدوم؛
- هفت خفته افسس (اصحاب كهف)؛
- شهر مردگان در قاهره.
كتاب‌ها و مقالات ديگرى هم از ماسينيون به‌جاى مانده كه از ذكر يكايك آنها در اينجا خوددارى مى‌كنيم. همين اندازه يادآور مى‌شويم كه ماسينيون در نگارش «دائرةالمعارف اسلام» نيز شركت داشته و به‌عنوان نمونه، مقالات «تصوف» و «قرامطه» و «حسين بن روح» در دائرةالمعارف، از اوست. كتاب «الطواسين»، اثر حسين بن منصور حلاج را هم ماسينيون به چاپ رسانده است.
منابع مقاله
- ویکی پدیای انگلیسی، صفحه مربوط به لویی ماسینیون
- برگرفته از سايت تبيان به آدرس http://www.tebyan.net، در خردادماه 1392.