قرة العينين برفع اليدين في الصلاة

قرة العينين برفع اليدين في الصلاة، نوشته محدث‌ نامدار قرن سوم هجری قمری، ابوعبدالله محمد بن اسماعیل جعفى، مشهور به بخارى (199-256ق)، مسئله فقهی بالا بردن دو دست در هنگام نماز (هنگام تکبیرةالاحرام، قبل و بعد از رکوع و بعد از دو سجده) را از نظر روایی بیان می‌کند. این کتاب با تصحیح احمد شریف و مراجعه اندیشور سلفی یمنی معاصر و مؤسس مؤسسه دارالحدیث صعده، مقبل بن هادی وادعی (حدود 1356-1422ق)، منتشر شده است.

قرة العینین برفع الیدین في الصلاة
قرة العينين برفع اليدين في الصلاة
پدیدآورانبخاری، محمد بن اسماعیل (نويسنده)

شریف، احمد (محقق)

وادعی، مقبل بن هادی (مصحح)
سال نشر1404ق - 1983م
چاپ1
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
BP۱۸۶/۴/ب۳ر۷
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

ارتباط با آثار دیگر

  • گفتنی است: کتابی دیگر به نام رفع اليدين في الصلاة از همین نویسنده، منتشر و قبلا معرفی شده است که از نظر موضوعی و روشی، با کتاب حاضر یکسان است، ولی از نظر تعداد روایات و صفحات و محتوای برخی از آن، تفاوت دارد:
  1. «قرة العينين برفع اليدين في الصلاة»، تعداد 118 روایت دارد و 79 صفحه.
  2. «رفع اليدين في الصلاة»، تعداد 198 روایت دارد و 189 صفحه.

نام کتاب

  • برگردان اسم این اثر به زبان فارسی عبارت است از: «روشنی دو چشم با بالا بردن دو دست در هنگام نماز».

هدف و روش

  • بخارى هرچند مقدمه روشی نیاورده و اهداف و چگونگی‌های نگارش اثر حاضر را از دیدگاه خودش پنهان گذارده، ولی در مقدمه محتوایی و ذیل عنوان «الردّ علی من أنكر رفع الأيدي في الصلاة عند الركوع و إذا رفع رأسه من الركوع»، بر اسوه بودن پیامبر(ص) و پیروی از سیره و سخن او تأکید کرده است[۱].

ساختار و محتوا

  • بخارى در این اثر، احادیثی با سند در موضوع بالا بردن دستان در نماز مطرح کرده، ولی هیچ توضیحی درباره آن جز در چند مورد محدود نیفزوده است[۲].

نمونه مباحث

  • بخارى با سند از امام علی(ع) نقل کرده است: «إنّ رسولَ‌الله(ص) كان إذا قام إلی الصلاة المكتوبة كبر و رفع يديه حذو منكبيه و إذا أراد أن يركع و يصنعه إذا رفع رأسه من الركوع و...»[۳]؛ یعنی: فرستاده خدا(ص) وقتی می‌خواست نماز واجبش را به‌جا آورد، تکبیر می‌گفت و دو دستش را تا شانه‌هایش بالا می‌برد و همچنین آنگاه که می‌خواست رکوع کند یا سرش را از رکوع بردارد و...

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص5-6
  2. برای آگاهی از موارد استثنایی، ر.ک: متن کتاب، ص18، 23، 25، 29، 55 و 70
  3. ر.ک: همان، ص13

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها