قرآن: برگرفته از آثار محمدرضا حکیمی
قرآن | |
---|---|
پدیدآوران | حکیمی، محمدرضا (نویسنده) |
ناشر | دلیل ما |
مکان نشر | قم |
سال نشر | 1390ش |
چاپ | سوم |
موضوع | قرآن - تحقيق |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
قرآن یا آموزههایی از قرآن، اثر محمدرضا حکیمی (1314-1400ش)، شماره اول از مجموعه کتابهای «برگرفته از آثار» میباشد. بخش اول کتاب با عنوان «هدایت قرآنی» به قلم تدوینگر، و بخش دوم آن با عنوان «آموزههایی از قرآن» برگرفته از کتابهای «پیام جاودانه» و «نان و کتاب» میباشد.
نویسنده در بخش اول کتاب، هدایت را به دو بخش هدایت الهی و هدایت بشری تقسیم نموده و میگوید: بهترین هدایتها، هدایت الهی است نه بشری و زاییده از تفکرات محدتود انسان و ناقص و سطحی و ناکارامد، بلکه هدایت کامل آن است که از طریق «وحی» به سولان و پیامبران ابلاغ گشته است، و هر پیامبری به فراخور زبان و زمان قوم خود آن را بر امت خویش عرضه داشت است[۱]. او سپس گریزی به کاتبان وحی و نظرات دانشمندان درباره کتب آسمانی پرداخته و در پایان قران را با عناوینی چون «کتاب راه است»، «کتاب توحید درست»، «کتاب وعده راست»، «کتاب خرد و اندیشیدن»، «کتاب حکمت و علم»، «کتاب صلح»، «کتاب عمل» و... معرفی میکند. نویسنده این بخش از کتاب مرتضی کیا میباشد.
بخش دوم کتاب که به «آموزههایی از قرآن» اختصاص یافته با روایتی از پیامبر(ص) درباره قرآن چنین آغاز شده: القرآن افضل کل شیء دون الله؛ قرآن، بعد خداوند یگانه، از همه چیز بالاتر است[۲]. سپس جملات کوتاه و بلندی با محوریت قرآن آمده است. همچون «قرآن چراغی است خاموش ناشدنی»، «قرآن عهدنامه خداوند متعال است بر بندگان با بینشهای نمایان و ظواهر تابان»[۳].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب