فوائد في علوم الحديث و کتبه و أهله
فوائد في علوم الحديث و کتبه و أهله | |
---|---|
پدیدآوران | مبارکفوری، محمد عبدالرحمن بن عبدالرحیم (نويسنده) بستوی، عبدالعلیم عبدالعظیم (مصحح) |
ناشر | سازمان چاپ و انتشارات اطلاعات |
مکان نشر | عربستان - ریاض |
سال نشر | 1431ق |
چاپ | 1 |
شابک | 978-603-8034-21-7 |
موضوع | حدیث - علم الدرایه - حدیث - جرح و تعدیل - حدیث - علم الروایه |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 9ف2م 109 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
فوائد علوم الحديث و كتبه و أهله، اثر ابوعلی محمد عبدالرحمن مبارکفوری (1283- 1353ق)، تحقیقی است پیرامون موضوع، فواید و اهمیت علم حدیث و معرفی مهمترین آثار نوشتهشده در موضوع آن، که با تحقیق عبدالعلیم عبدالعظیم بستوی، منتشر شده است.
اثر حاضر، کتابی است که مطالعه آن برای طلاب، دانشجویان و پژوهشگران علوم حدیث، در تمام سطوح آن، ضروری است و علما و متخصصین در مباحث و تألیفات خویش، از آن استفاده میکنند[۱].
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق، در اشاره به وجوب محبت پیامبر(ص) و طاعت ایشان و تلاش علما در جمعآوری و تدوین سنت و لزوم و اهمیت معرفی این تلاش و نیز ترجمه و شرح حال مفصلی از نویسنده آغاز و مطالب در چهلویک فصل، تنظیم شده است.
در فصل نخست، به تعریف علم حدیث و اشاره به موضوع و غایت آن، پرداخته شده است. در این زمینه ابتدا تعریف کرمانی از علم حدیث بیان شده و سپس، ضمن اشاره به اعتراض کافیجی بر تعریف کرمانی و سکوت سیوطی بر آن، جواب مؤلف بر اعتراض کافیجی ذکر شده و سپس، به تعریف صاحب «كشف الظنون»، اشاره شده است. اقوال دیگری نیز مانند سخن جزائری و ابن اکفانی، صدیق حسن خان، باجوری، زکریا انصاری، عزالدین بن جماعه، رافعی، ابن یونس، قاضی عبدالوهاب، مزی و ابن سید الناس، مطرح و بررسی شده است[۲].
در فصل دوم، به بیان فضیلت علم حدیث و اهل آن پرداخته شده[۳] و در فصل سوم و چهارم، مباحث متعلق به کتابت و تدوین حدیث، مطرح گردیده است[۴].
در فصل پنجم، به اثبات حجیت احادیث نبوی و وجوب عمل به آن، بر طبق آیات قرآن کریم، پرداخته شده[۵] و در فصل ششم، به این موضوع اشاره گردیده است که اکثر اهل علم در اسلام، از میان عجمها بوده[۶] و به همین دلیل، در فصل هفتم، به چگونگی شیوع و گسترش علم حدیث در شبه قاره هند، اشاره شده است[۷].
در فصل هشتم، به اختلاف اغراض و اهداف نویسندگان در تصنیف کتب حدیثی اشاره گردیده[۸] و در فصل هفتم، به بیان طبقات کتب حدیث، پرداخته شده است[۹].
ذکر انواع کتب تصنیفشده در علم حدیث، معرفی جوامع حدیثی، کتب سنن و مسانید، استخراجات و مستدرکات، مسلسلات، معاجم و کتب امالی، معرفی کتبی که پیرامون ابواب خاصی در علم حدیث به رشته تحریر درآمده، تصنیفات نگارششده در اربعینیات، معرفی کتب ششگانه حدیثی معروف به صحاح سته، احادیثی که درجه صحت آنها نسبت به سایر احادیث بیشتر است، صحاحی که غیر از صحاح سته میباشند، کتب حدیثی منسوب به ائمه حدیث و علم اسماء الرجال و ائمه جرح و تعدیل، از دیگر موضوعات مطرحشده در سایر فصول کتاب میباشد.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.