فرهنگ‌نامه تقوا
| فرهنگ‌نامه تقوا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | محمدی ری‌شهری، محمد (نویسنده) خوش‌نصیب، مرتضی (محقق) |
| ناشر | مؤسسه انتشاراتی دارالحدیث |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| چاپ | اول |
| شابک | ۹۷۸-۶۲۲-۲۰۷-۱۹۶-۷ |
| زبان | فارسی عربی |
| کد کنگره | |
فرهنگ‌نامه تقوا تألیف محمد محمدی‌ری‌شهری، مرتضی خوش‌نصیب، جمع آوری و ارائۀ بایستهها و شایسته‌‌های صفت تقوا از منظر آموزه‌های قرآن و حدیث، و بازخوانی زوایای نظری و عملی آن
این کتاب یکی از مدخل های دانش‌نامۀ قرآن و حدیث است که با توجّه به نیاز جامعۀ مخاطب، به صورت جداگانه منتشر شده است.
ساختار
کتاب حاضر در شش فصل سامان یافته است:
◂فصل اول: شناخت تقوا
◂فصل دوم: سفارش به تقوا
◂فصل سوم: پایه‌های تقوا
◂فصل چهارم: بی تقوایی
◂فصل پنجم: آثار تقوا
◂فصل ششم: برترین چهره‌های تقوا
گزارش کتاب
جمع آوری و ارائۀ بایستهها و شایسته‌‌های صفت تقوا از منظر آموزه‌های قرآن و حدیث، و بازخوانی زوایای نظری و عملی آن
این کتاب یکی از مدخل های دانش‌نامۀ قرآن و حدیث است که با توجّه به نیاز جامعۀ مخاطب، به صورت جداگانه منتشر شده است.
تلاشی برای جمع‌‌آوری و ارائۀ بایستهها و شایسته‌‌های این صفت ارزشمند، به منظور نهادینه‌‌سازی آن در عموم افراد، هم‌زمان با حضور در جامعه، بر اساس آیات و احادیث اسلامی.
بخشی از درآمد کتاب:
در فرهنگ اسلامی، تقوا به خصیصۀ پایش و مواظبت و مراقبت و حفظ نفس آدمی گفته می‌شود که به صورت پایبندی به انجام رفتارهای شایسته و نیز دوری و اجتناب از رفتارهای ناشایست بروز می‌کند و از این روست که تقوا به «حضور داشتن در جایی که باید و حاضر نبودن در جایی که نباید» تفسیر شده است.
تقوا، پیش از آن که مفهومی برآمده از دین باشد، برخاسته از فطرت الهی انسان و عقل خداداد اوست که با عمل به آموزه‌های وحیانی تقویت می‌شود و به اوج می‌رسد. در این میان، توصیه به تقوا، در جای جای کتاب خدا، چنان دامن‌گستر است که در بیش از شصت آیه، به صراحت و با تعبیر «اتَّقُوا اللّٰه» یا واژه‌های مشابه، حتّی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را که در بالاترین مرحلۀ عبودیّت و بندگی است، شامل می‌شود.
پر بسامد بودن واژگان هم‌خانوادۀ تقوا (با بیش از ۲۵۰ بار کاربرد قرآنی) و فراوانی آنها در جای‌جای منابع حدیثی و بویژه کتاب شریف نهج البلاغه، بیانگر اهمّیت وصف‌ناپذیر رعایت آن در سرنوشت هر انسانی است؛ زیرا عاقبت [به خیری] از آنِ تقواپیشگان است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)