غزلیات درویش ناصر بخارایی
غزلیات درویش ناصر بخارایی؛ بر اساس نسخههای دستنویس و نسخه چاپی دکتر مهدی درخشان تألیف ناصر بخارایی، به کوشش شهرام آرین، ناصر بخارایی شاعر قرن هشتم هجری از سخنوران بزرگ و ستارگان تابناک آسمان شعر و ادب زبان پارسی است. این شاعر عارف نغزگفتار که معاصر خواجو و سلمان ساوجی بوده، اگرجه در اقسام شعر سخن پرداخته و طبعآزمایی کرده است، ولی ارزش و اعتبار و اختصاص او بیشتر در غزلهای پرشور و دلآویز اوست که غالبا با سبکی شیرین و مخصوص به خود سروده است.
| غزلیات درویش ناصر بخارایی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بخارایی، ناصر (نویسنده) آرین، شهرام (به کوشش) |
| ناشر | زوار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1398 |
| شابک | 3ـ566ـ401ـ964ـ978 |
| موضوع | شعر فارسی -- قرن ۸ق |
| کد کنگره | |
گزارش کتاب
در پهنۀ آسمان شعر و ادب پارسی ستارگانی وجود دارند که در میان مردم بهروشنی شناخته شدهاند و اشعار آنان جای خود را در قلوب مردم گشوده است؛ ولی در مقابل برخی شاعران و سخنورانی وجود دارند که کمتر شهرت دارند یا شناختهشده نیستند. از میان این شاعران میتوان به ناصر بخارایی اشاره کرد که در میان آثار تذکرهنویسان متقدم حتی به طور کامل و جامع به شرح زندگانی او اشاره نشده و بدانچه هم که اشارت رفته، حکایتی است منتسب به دیدار شاعر با سلمان ساوجی.
ناصر بخارایی شاعر قرن هشتم هجری از سخنوران بزرگ و ستارگان تابناک آسمان شعر و ادب زبان پارسی است. این شاعر عارف نغزگفتار که معاصر خواجو و سلمان ساوجی بوده، اگرجه در اقسام شعر سخن پرداخته و طبعآزمایی کرده است، ولی ارزش و اعتبار و اختصاص او بیشتر در غزلهای پرشور و دلآویز اوست که غالبا با سبکی شیرین و مخصوص به خود سروده است.
زندگانی ناصر بخارایی بیشتر در سیروسفر گذشته و بدین کار عشق بسیار از خود نشان داده است. در اشعار خود نیز جایجای از فوائد سفر و سیاحت سخن به میان میآورد. ولی با تمام این احوال هیچگاه بخارا زادگاه و وطن خویش را از یاد نمیبرد و به هر شهری که میرود، رنج غربت و دوری از وطن او را آزار میدهد. با همۀ دلبستگی که به سفر داشته، همیشه از مفارقت کسان و نزدیکان خود که در بخارا میزیستهاند دلتنگ و محزون بوده و مشتاقی و آرزومندی خود را برای بازگشت به وطن بیان نموده است:
| سلام من برسان ای صبا بخارا را | زنهار که پیغام من آنجا برسانی |
اشعاری را که در تمایل آشکار ناصر به عرفان و سیروسلوک مییابیم، بهخوبی میرساند که معشوق حقیقی و محبوب واقعی او همان معشوق عارفان و محبوب سالکان راه حق و حقیقت بوده است و همواره میکوشیده تا حجاب کثرت را از پیش چشم دل بردارد و خود را از آلودگیهای جسمانی پاک کند و قید خودپرستی و خودبینی را از پای دل باز کند، فنای محض شود و چون قطرهای به دریای بیکران ابدیت متصل و ملحق گردد.
ناصر بخارایی افزون بر سخنوری و شاعری، بیگمان معلومات و دانشهای دیگری نیز داشته و از علوم متداول زمان بهرهمند بوده است. این مطلب را دعاوی مکرر او بر اظهار فضل و دانش خود و اشاراتی که در اشعارش دیده میشود، اثبات و تأیید میکند و هم بدین سبب بوده است که گاه شاعری را نسبت به سایر هنرهای خود از همه کمتر میشمارد و سرودن شعر را کاری کوچک و ناچیز و «صنعتی اقل» میخواند:
| به جنب دانش من شعر اگرچه کاری نیست | ز بهر مدح تو روزی به کار میآید |
از مطالعۀ دیوان اشعار او چنین برمیآید که وی به جز شاعری به علوم صرف و نحو و معانی و بیان و حدیث و فلسفه و عرفان نیز احاطه داشته و بلکه ماهر بوده است. اصطلاحات موسیقی را شاید بیش از همه در اشعار خود به کار برده و ذکر نام نواها و اصطلاحات و مقامها چون: حجاز، عراق، حسینی، عشاق، سپاهان، نهاوند، همدان، خارکن، فرودست، برداشت، راه، راست، مخالف، پرده، قول، غزل، زیروبم، ساز و رود، دف، چنگ، نای، عود، رباب، ارغنون و... و گاه آوردن این اصطلاحات و کلمات در اشعار به ایهام اقوی دلیل بر تبحر او در فن موسیقی است.
بخارایی در قصیدهسرایی سبک پیشینیان است و بیشتر از استادانی چون انوری، ظهیر، خاقانی و بعد عسجدی و دیگران پیروی نموده که گاهی نیز خود به نام آنان اشاره کرده یا مصراعی و بیتی به تضمین آورده است. اگرچه او در اصناف سخن طبعآزمایی نموده و در انواع شعر از قصیده و غزل و ترکیب و ترجیع و مسمط و مثنوی شعر سروده است؛ ولی بر روی هم باید او را شاعری غزلسرا دانست و ارزش سخنوری او را از مطالعۀ غزلیات وی تعیین کرد.
ناصر در غزل گاه به استقبال سعدی رفته و غزلهایی به تتبع از وی سروده است و گاه به سبک غزلیات و اندیشۀ مولانا و دو سه غزل به سبک سخنهای سنایی دارد و گاه به سبک خواجو و سلمان و حافظ. با تحقیق و تدقیق کافی در اشعارنامه میتوان به عذوبت کلام و شیرینی سخن وی پی برد؛ اگرچه اشعار وی به پای اشعار حافظ و سعدی شیرازی نمیرسد؛ ولی اشعار او در نوع خود درخور توجه است و نشانگر قدرت شاعر در بهکارگیری صنایع و آرایههای ادبی نظیر جناس، مراعات نظیر، ایهام و..... و استفاده از اصطلاحات علمی و نجومی میباشد.
در تصحیح غزلیات او در این کتاب افزون بر نسخههای موجود چاپی و خطی، از نسخۀ جدید کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نیز استفاده گردیده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات