غاية المنتهی في الجمع بين الإقناع و المنتهی
غاية المنتهي في الجمع بین الإقناع و المنتهي و هو مذیل بمختصر حاشیه العلامه الشهیر الشیخ حسن الشطی | |
---|---|
پدیدآوران | کرمی، مرعی بن یوسف (نويسنده)
شطی، حسن (محشی) شطی، محمدجمیل (محقق) شاویش، محمد زهیر (محقق) |
ناشر | تافگه |
مکان نشر | سوریه - دمشق |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 0 |
موضوع | فقه حنبلی - قرن 11ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 3 |
کد کنگره | BP ۱۷۹/۶۵ /ک۴غ۲ ۱۳۰۰ی |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
غاية المنتهی في الجمع بين الإقناع و المنتهی، اثر مرعی بن یوسف حنبلی (متوفی 1033ق)، جمع بین مطالب دو کتاب «منتهی الإرادات في جمع المقنع مع التنقيح و زيادات» محمد بن احمد فتوحی حنبلی و «الإقناع في فقه الإمام أحمد بن حنبل» حجاوی است که همراه با اضافاتی، منتشر شده است.
مؤلف در این اثر ارزشمند، بین دو کتاب بزرگ و مهم «المنتهی» و «الإقناع» را که محور فتواهای اصحاب امام احمد است و بین مسائلی که در آنها اختلاف شده جمع کرده و آنچه را بیشتر علما جزم به آن دارند و دلیل مؤید آن است، ترجیح داده است [۱].
مؤلف، معتقد است که فتاوای موجود در مذهب حنفیه، از قرن دهم هجری، منحصر به کتابهای «الإقناع» و «المنتهی» بوده؛ زیرا هریک از آنها، مسائل فقهی را که در کتب قبل از خود توزیع شده بود را جمعآوری کرده است؛ لذا تصمیم گرفته تا هر دو کتاب را در یک کتاب جمع نموده و اضافاتی از دیگران نیز بدان بیفزاید و آن را با دیدگاهها و نظریات جدیدی که به آنها رسیده، بیاراید[۲].
ازآنجاکه عبارت کتاب، در بسیاری از جاها، پیچیده و مبهم بوده است، محقق در برخی از موارد، بهمنظور رفع ابهام و توضیح و تشریح مطالب، حرف یا کلمهای را از شروح «الاقناع» و «المنتهی» به متن اصلی افزوده و در ذیل صفحه، به توضیح آن پرداخته است[۳].
اصل کتاب، یک جزء بوده و محقق به شرح زیر، اقدام به تقسیمبندی مطالب آن به سه جزء نموده است:
- قسمت اول: از کتاب طهارت تا انتهای باب احکام اهل ذمه؛
- قسمت دوم: از کتاب بیع تا انتهای باب امولد؛
- از کتاب نکاح تا انتهای کتاب.
وی همچنین به شمارهگذاری آیات قرآن مذکور در متن پرداخته و نام سورهها را ذکر و احادیث را تخریج نموده است و همچنین بعضی از تعلیقاتی را که ضروری به نظر میرسیده در اختیار خواننده قرار داده است[۴].
کتاب با مقدمه محمد بن عبدالعزیز بن مانع در اشاره به موضوع و اهمیت آن آغاز شده و پس از آن، مقدمهای نیز از محمد زهیر شاویش و محمد جمیل شطی، آمده که در آن، به برخی از ویژگیهای کتاب، اشاره شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.