ضياء الأبصار في ترجمة علماء خوانسار
ضياء الأبصار في ترجمة علماء خوانسار | |
---|---|
پدیدآوران | ابن الرضا، محسن (گردآورنده) ابن الرضا، مهدی (نویسنده) |
ناشر | مؤسسة أنصاريان للطباعة و النشر |
مکان نشر | ايران - قم |
سال نشر | 1424ق. = 2003م. = 1382ش. |
چاپ | چاپ اول |
شابک | 964-438-480-6 |
موضوع | خوانسار - سرگذشتنامه مجتهدان و علما - ايران - خوانسار - سرگذشتنامه |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 4 |
کد کنگره | /و4الف2 / 2085 DSR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ضياء الأبصار في ترجمة علماء خوانسار، اثر سید مهدی ابن الرضا، کتابی است در شرح حال و زندگینامه علما و اعلام شهر خوانسار.
ساختار
کتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده و مطالب در شش باب و یک خاتمه در هفت فصل، مجموعا در چهار جلد، تنظیم شده است. اسامی افراد، بر اساس ترتیب حروف الفبای نام کوچک آنها، تنظیم شده است.
برخی از اعلام و مشاهیری که دارای چند سمت یا عنوان بوده و نامشان در آن گروه قابل ذکر بوده است، در مرتبه اول، به شرح حالشان پرداخته شده و در مراتب بعدی، بهمنظور جلوگیری از تکرار، به مطالب نوشتهشده، ارجاع داده شده است[۱].
در خاتمه کتاب بهمناسبت، برخی اشخاص که به فرهنگ مردم خدمت کردهاند، از جمله کاتبان، خطاطان، شعرا، حکیمباشیهای سابق و طبیبان آن زمان معرفیشدهاند[۲].
گزارش محتوا
در مقدمه، از سابقه تاریخی خوانسار و کیفیت شکلگیری و ساکنین آن، مطالبی بیان شده و به این نکته اشاره گردیده است که این شهر بعد از اسلام به وجود آمده و هیچ فردی غیر شیعی در این شهر مذهبی وجود نداشته است[۳].
از جمله مطالب ذکرشده در مقدمه، علاوه بر اشاره به گوشههایی از تاریخ و موقعیت جغرافیایی و اجتماعی شهرهای مرتبط با خوانسار، از جمله اصفهان، قم، کاشان، کرج، خمین، گلپایگان، جاپلق (از توابع اصفهان) و برقرود (از نواحی قم)[۴]، عبارت است از چگونگی مهاجرت اعراب به نواحی مذکور، مخصوصا خوانسار[۵] و علت این مهاجرت[۶] و روایات وارده پیرامون قم و حوالی آن[۷].
رویکرد کتاب درباره علما و دانشمندان شهر پربرکت خوانسار بوده و نویسنده در آن، بیش از هزار نفر از علما و بزرگان تأثیرگذار منطقه مذهبی خوانسار را معرفی کرده است؛ بهطوریکه در آن، اسامی ۲۴۸ مؤلف، ۴۶ مصحح متنی و ۴۳۹ کاتب و ناسخ خوانساری جمعآوری و نگاشته شده است[۸].
جلد نخست، باب اول و دوم را در خود جای داده است. باب اول، اختصاص به امور مقدماتی داشته و ازاینرو در آن، ضمن اشاره به مقبره امامزاده احمد که از نوادگان بلافصل امام هادی(ع) محسوب شده و خاندان منسوب به ایشان، در خوانسار وجود دارد[۹]، به معرفی افرادی چون شیخ ابان عدنان قرشی[۱۰]، احمد خوانساری[۱۱]، بابا ترک[۱۲]، ابن ماکولا[۱۳]، شیخ زینالدین اول و ثانی[۱۴] و پیر سرچشمه پرداخته شده است[۱۵].
در باب دوم، به شرح حال علمایی که از این دیار، به درجه اجتهاد نائل گردیده و یا نزدیک به آن بودهاند، پرداخته شده است. از جمله این افراد، میتوان از ابراهیم ابواسحاق برهانالدین[۱۶]، ابراهیم بحرالعلوم[۱۷]، ابوطالب موسوی[۱۸]، ابوالقاسم موسوی آقامیرزا[۱۹]، ابوالقاسم جعفر میرکبیر[۲۰]، ابوالقاسم مروجی[۲۱]، سید محمدباقر روضاتی[۲۲]، محمدتقی خوانساری[۲۳] و محمدحسین صدرالمشایخ، نام برد[۲۴].
جلد دوم، ادامه مطالب باب دوم و همچنین باب سوم را در خود جای داده است. باب سوم، مخصوص شرح حال ادبا و فضلای خوانسار میباشد که از جمله آنها، عبارتند از: سید ابراهیم موسوی[۲۵]، سید محمدابراهیم، معروف به سید ملائکه و سید قطب[۲۶]، ابوالمعالی خوانساری[۲۷]، احمد فریدنی خوانساری، معروف به شیخالحرم[۲۸]، اسدالله روضاتی[۲۹]، سید اسماعیل مرتجی قودجانی[۳۰]، محمدباقر رفیعی[۳۱]، محمدتقی فرقانی[۳۲]، محمدتقی موسوی[۳۳]، جعفربابا سلطانی[۳۴]، سید جلال ابهری[۳۵]، جمالالدین تیدجانی[۳۶] و جمالالدین قاضی[۳۷].
جلد سوم، باب چهارم تا ششم و خاتمه را در خود جای داده است. در باب چهارم، به معرفی خطبا و وعاظ معروف خوانسار، پرداخته شده است که از جمله آنها، میتوان به میرزا ابوتراب موسوی، معروف به نقیبالسادات[۳۸]، ملا ابوالقاسم فصیحی[۳۹]، ملا ابوالقاسم محقق[۴۰]، ملا ابوالقاسم معلمی[۴۱] و شیخ احمد آقامیرزا منظور[۴۲] اشاره کرد.
در باب پنجم، مرثیهخوانان و ذاکرین اهلبیت(ع) معرفی شدهاند که از جمله آنها، عبارتند از: ملا میرزا احمد مقصودی[۴۳]، سید احمد میرباقری[۴۴]، ملا محمداسماعیل شجاعی[۴۵]، سید جعفر موسوی[۴۶]، آقامیرزا حبیبالله منصوری[۴۷]، ملا حسینعلی، معروف به مسئلهگو[۴۸] و سید عنایتالله رضوی[۴۹].
در باب ششم، به ترجمه و شرح حال کسانی پرداخته شده که در زمان مؤلف، در قید حیات بوده و زنده بودهاند. مطالب این باب، در چهار فصل بهترتیب زیر سامان یافته است:
- علمایی که به درجه اجتهاد نائل گردیده و یا نزدیک به آن میباشند، مانند: سید محمدباقر موسوی خوانساری[۵۰]، سید محمدباقر سجادی[۵۱]، سید محمدباقر گلپایگانی[۵۲]، سید جعفر قدوسی خوانساری[۵۳]، سید محمدجواد گلپایگانی[۵۴]، شیخ حسین انصاریان[۵۵] و شیخ زینالعابدین مشایخی[۵۶].
- خطبا، واعظین و ذاکرین که از جمله آنها، عبارتند از: سید باقر میرباقری[۵۷]، شیخ حسین شریعتی[۵۸]، سید حسین عظیمی[۵۹]، سید حمید میرباقری[۶۰]، شیخ رضا عقیقی[۶۱]، سید صادق میرشفیعی[۶۲]، شیخ علی انصاریان[۶۳]، سید مرتضی صالحی[۶۴] و شیخ منصور غفوری تیدجانی[۶۵].
- فضلا و ادبایی همچون: شیخ ابراهیم شفیعی[۶۶]، شیخ ابراهیم کاظمی[۶۷]، محمدابراهیم حاج شریفی[۶۸]، شیخ تقی تقدسی[۶۹]، سید جواد ابن الرضا[۷۰]، شیخ محمدحسین هوشیاری[۷۱] و سید عبدالله میرشفیعی[۷۲].
- سایر فضلایی که در حوزههای علمیه، مشغول تحصیل و کسب علوم دینی میباشند، از جمله: شیخ احمد خوبرو[۷۳]، شیخ اسدالله خوببخت[۷۴]، سید تقی غضنفری[۷۵]، سید داود معنوی[۷۶]، شیخ رسول خواجهکریمی[۷۷] و سید علیاصغر ذوالفقاری[۷۸].
در خاتمه، در هفت فصل، به شرح حال کسانی پرداخته شده که در مراکز دینی و علمی، تحصیل نموده، اما ملبس به لباس روحانیت نگشته و در سایر مشاغل و حرف، به خدمت مشغولند. این افراد بهترتیب عبارتند از:
- اطبا و پزشکان، از جمله: آذرنوش خوانساری[۷۹]، میرزا ابوالقاسم حکیمباشی[۸۰]، میرزا احمد حکیمباشی[۸۱]، سید محمدباقر طیبی[۸۲]، سید محمدرضا نوری[۸۳] و غلامعلی صدرالاطباء خوانساری[۸۴].
- فضلا، ادبا و مؤلفین مانند: ملا محمدابراهیم ادیب[۸۵]، احمد سهیلی[۸۶]، سید احمد صفایی[۸۷]، محمداسماعیل ادیب[۸۸]، سید محمدباقر داودزاده[۸۹]، شیخ محمدباقر مشایخ[۹۰]، میرزا محمدباقر مهدوی[۹۱] و شیخ مرتضی صانعی[۹۲].
- شعرا از جمله: ابوالحسن زلالی خوانساری[۹۳]، ابوطالب اصفهانی خوانساری تصنیفی[۹۴]، علامه سید ابوالقاسم ریاضی[۹۵]، ابوالقاسم داعی[۹۶]، اسماعیل فکری[۹۷]، سید محمدجواد موسوی، متخلص به اسیر[۹۸]، محمدجواد ولایی، متخلص به افسر[۹۹]، حسین احمدی[۱۰۰]، حسینعلی ساعی[۱۰۱]، آقا ربیع بن آقا رضی[۱۰۲]، ملا محمدزمان تیدجانی[۱۰۳]، سرودی خوانساری[۱۰۴]، محمدصادق، متخلص به مطرب[۱۰۵] و ملا علیبیک زاهد، متخلص به حشمتی[۱۰۶].
- ناشرین و صاحبان کتابخانهها مانند: محمدتقی انصاریان[۱۰۷]، سید حسن رضوی[۱۰۸]، سید حسن موسوی[۱۰۹]، محمدحسین اقبال[۱۱۰]، محمدحسین کوشانپور[۱۱۱] و شیخ محمدحسین معرفت[۱۱۲].
- صاحبان حرف و صنایعی که مربوط به نشر معارف و علوم دینی میباشد، از جمله: سید محمدتقی علوی[۱۱۳]، سید جعفر موسوی، ملقب به میراشرف[۱۱۴]، شیخ محمدحسین صدرالمشایخ، متخلص به اختر[۱۱۵] و محمدصادق حسینی خوانساری[۱۱۶].
- مؤلفین، کاتبین و مصححین که نام آنها بههمراه تألیفاتشان، در جدول ذکر شده است، که از جمله ابراهیم شفیعی، صاحب «نقش تربیتی داستانهای قرآنی» و «نماز در دوران کودکی» و سید ابوتراب موسوی، صاحب «جوابات المسائل البحرانيات»، «أصالة العدم وبيان حجيتها» و «أصول الفقه»[۱۱۷].
- نمونه و تصاویری از کتب خطی چاپشده[۱۱۸].
جلد چهارم، به فهرستهای این مجموعه، اختصاص یافته است.
در پایان، میتوان به این نکته اشاره نمود که بزرگترین ویژگی این کتاب، معرفی بزرگان مؤثر و معنوی منطقه خوانسار است و در این کتاب سادات نقوی و شجره این خاندان بررسی شده است. همچنین در روایات آمده که در فتنههای آخرالزمان به قم و حوالی قم پناه ببرید؛ در این کتاب اثبات شده است که شهر خوانسار از حوالی قم محسوب میشود[۱۱۹].
از دیگر ویژگیهای کتاب، وجود تصاویر و عکسهایی در کتاب میباشد، از جمله نقشههای جغرافیایی[۱۲۰]، تصویر برخی از اعلام و علمای مذکور در متن[۱۲۱]، عکس برخی از کتب و آثار علمی[۱۲۲].
وضعیت کتاب
فهارس کتاب، عبارتند از فهرستهای: آیات و روایات؛ ادیان و مذاهب؛ قبایل و بیوتات؛ مجیزین؛ مجازین؛ اشعار؛ ماده تواریخ؛ دوائر و مؤسسات؛ لغات خوانساری؛ منابع؛ شهرها و اماکن؛ کتب؛ اعلام؛ عناوین و موضوعات و راهنمای کتاب.
در پاورقیها، علاوه بر ذکر منابع[۱۲۳]، به ذکر اشعار برخی از شعرای مذکور در متن[۱۲۴] و توضیح برخی از مطالب متن، پرداخته شده است[۱۲۵].
پانویس
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ج3، ص372
- ↑ ر.ک: بینام
- ↑ ر.ک: همان؛ مقدمه، ج1، ص15
- ↑ ر.ک: مقدمه، ج1، ص21-40
- ↑ ر.ک: همان، ص49
- ↑ ر.ک: همان، ص54
- ↑ ر.ک: همان، ص56
- ↑ ر.ک: بینام
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ج1، ص91
- ↑ ر.ک: همان، ص85
- ↑ ر.ک: همان، ص135
- ↑ ر.ک: همان، ص137
- ↑ ر.ک: همان، ص152
- ↑ ر.ک: همان، ص192-200
- ↑ ر.ک: همان، ص236
- ↑ ر.ک: همان، ص265
- ↑ ر.ک: همان، ص279
- ↑ ر.ک: همان، ص301
- ↑ ر.ک: همان، ص307
- ↑ ر.ک: همان، ص311
- ↑ ر.ک: همان، ص354
- ↑ ر.ک: همان، ص433
- ↑ ر.ک: همان، ص496
- ↑ ر.ک: همان، ص677
- ↑ ر.ک: همان، ج2، ص641
- ↑ ر.ک: همان، ص643
- ↑ ر.ک: همان، ص649
- ↑ ر.ک: همان، ص656
- ↑ ر.ک: همان، ص659
- ↑ ر.ک: همان، ص663
- ↑ ر.ک: همان، ص667
- ↑ ر.ک: همان، ص675
- ↑ ر.ک: همان، ص675
- ↑ ر.ک: همان، ص680
- ↑ ر.ک: همان، ص684
- ↑ ر.ک: همان، ص685
- ↑ ر.ک: همان، ص687
- ↑ ر.ک: همان، ج3، ص141
- ↑ ر.ک: همان، ص142
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص143
- ↑ ر.ک: همان، ص181
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص182
- ↑ ر.ک: همان، ص184
- ↑ ر.ک: همان، ص185
- ↑ ر.ک: همان، ص186
- ↑ ر.ک: همان، ص190
- ↑ ر.ک: همان، ص198
- ↑ ر.ک: همان، ص200
- ↑ ر.ک: همان، ص203
- ↑ ر.ک: همان، ص204
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص205
- ↑ ر.ک: همان، ص207
- ↑ ر.ک: همان، ص249
- ↑ ر.ک: همان، ص250
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص251
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص252
- ↑ ر.ک: همان، ص254
- ↑ ر.ک: همان، ص258
- ↑ ر.ک: همان، ص261
- ↑ ر.ک: همان، ص265
- ↑ ر.ک: همان، ص266
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص267
- ↑ ر.ک: همان، ص269
- ↑ ر.ک: همان، ص272
- ↑ ر.ک: همان، ص276
- ↑ ر.ک: همان، ص288
- ↑ ر.ک: همان، ص289
- ↑ ر.ک: همان، ص291
- ↑ ر.ک: همان، ص298
- ↑ ر.ک: همان، ص299
- ↑ ر.ک: همان، ص306
- ↑ ر.ک: همان، ص323
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص325
- ↑ ر.ک: همان، ص327
- ↑ ر.ک: همان، ص328
- ↑ ر.ک: همان، ص330
- ↑ ر.ک: همان، ص336
- ↑ ر.ک: همان، ص338
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص339
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص340
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص364
- ↑ ر.ک: همان، ص366
- ↑ ر.ک: همان، ص369
- ↑ ر.ک: همان، ص370
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص373
- ↑ ر.ک: همان، ص375
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص380
- ↑ ر.ک: همان، ص382
- ↑ ر.ک: همان، ص384
- ↑ ر.ک: همان، ص386
- ↑ ر.ک: همان، ص387
- ↑ ر.ک: همان، ص389
- ↑ ر.ک: همان، ص393
- ↑ ر.ک: همان، ص406
- ↑ ر.ک: همان، ص407
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص410
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص411
- ↑ ر.ک: همان، ص421
- ↑ ر.ک: همان، ص422
- ↑ ر.ک: همان، ص439
- ↑ ر.ک: همان، ص443
- ↑ ر.ک: همان، ص508
- ↑ ر.ک: همان، ص603
- ↑ ر.ک: بینام
- ↑ ر.ک: همان، ج1، ص30
- ↑ ر.ک: همان، ج3، ص199
- ↑ ر.ک: همان، ص423
- ↑ ر.ک: پاورقی، ج1، ص77
- ↑ ر.ک: همان، ص86
- ↑ ر.ک: همان، ص194
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- حجتالاسلاموالمسلمین ابن رضا: کتاب «ضیاء الابصار» معرف شهر مذهبی خوانسار و افراد تأثیرگذار این شهر است، خبرگزاری رسمی حوزه، ۲۰ آبان ۱۳۹۷