شرح صحیفه سجادیه (تنکابنی)

شرح صحیفه سجادیه، اثر میرزا محمد بن سلیمان مجتهد تنکابنی (متوفی 1302ق)، ترجمه تحت‌الفظی و شرحی است بر دعاهای «صحیفه سجادیه».

شرح صحیفه سجادیه(تنکابنی، محمد بن سلیمان)
شرح صحیفه سجادیه (تنکابنی)
پدیدآورانتنکابنی، محمد بن سلیمان (نويسنده)

امام سجاد علیه‌السلام (نویسنده)

مؤسسه فرهنگی شمس الضحی (محقق)
عنوان‌های دیگرالصحيفة السجادية. فارسی. شرح
ناشرشمس الضحی
مکان نشرایران - تهران
سال نشر1384ش
چاپ1
شابک964-8767-07-6
موضوعامام سجاد علیه‌السلام، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - نقد و تفسیر - دعاها
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
1384 3042222ص8ع 267/1 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

نویسنده نخست فرازهایی از دعاهای «صحیفه سجادیه» را ترجمه نموده و پس از مدتی، تصمیم گرفته است تا به شرح آنها نیز بپردازد. خود در مقدمه، به این موضوع، چنین اشاره کرده است: «... چون در ازمنه سابقه بعضی از فقرات صحیفه مبارکه علیه را به زبان فارسی ترجمه کرده بودم، این زمان عزم نمودم که آن فقرات منتشره را با فقرات غیر مترجمه بست اتصال آرم، تا از استتار و نابود شدن محفوظ ماند؛ شاید بعضی از صلحا را نظر بر آن افتد و به آن استمداد نماید در حل عبارات درخشان آن کلام قوی‌البنیان»[۱].

وی بدین منظور، نخست به ذکر بعضی از خواص و احوال و شرایط ادعیه پرداخته و پس از آن، به شرح سند و ترجمه ادعیه همت گمارده است[۲].

نویسنده، ادعیه را با قلمی ساده و به‌دور از تکلفات و اصطلاحات و عبارت‌پردازی‌های مغلق، شرح و توضیح داده و در برخی موارد، از اشعار و روایات نیز بهره برده است. ترجمه عبارات، تقریبا به‌صورت تحت‌اللفظی بوده و شیوه شرح بدین صورت است که ابتدا، بخش کوچکی از دعا را انتخاب نموده و در ادامه، به ترجمه و شرح و بیان نکات موجود در آن بخش از دعا پرداخته است. در ضمن شرح مضمون دعا، به تجزیه و ترکیب عبارات آن نیز پرداخته شده است؛ به‌عنوان نمونه، به قسمتی از متن کتاب، اشاره می‌شود:

«دعای سوم:... بعضی از ادعیه حضرت سجاد(ع) دعای صلوات بر حاملان عرش است با همه ملائکه مقربین: «اللهم و حملة عرشك الذين لا يفترون من تسبيحك»؛ یعنی خداوندا، حاملان و بردارندگان عرش تویی که این صفت دارند که سستی نمی‌کنند از منزه گردانیدن تو از آنچه سزاوار آن نیستی؛ و کلمه «واو» از جهت استیناف است؛ و «حملة» به رفع است بی‌تنوین تا مبتدا باشد و خبرش قول آن حضرت است که فرمود: «فصل»، به تأویل مقبول في حقه؛ و «اللهم» اعتراض است و ممکن است که جمله مبتدا باشد و خبرش محذوف؛ یعنی آن جماعت بردارندگان عرش تو که متصفند بصفات مذکوره، مستحق صلواتند، پس رحمت بفرست بر ایشان...»[۳].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه مؤلف، ص23
  2. ر.ک: همان
  3. ر.ک: متن کتاب، ص65

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها