شرح صحيح مسلم المسمي الكوكب الوهاج و الروض البهاج في شرح صحيح مسلم بن الحجاج
شرح صحيح مسلم المسمي الكوكب الوهاج و الروض البهاج في شرح صحيح مسلم بن الحجاج | |
---|---|
پدیدآوران | مسلم بن حجاج (نويسنده)
هرری، محمد امین بن عبدالله (شارح) مهدی، هاشم محمدعلی (مصحح) |
عنوانهای دیگر | الجامع الصحیح. شرح |
ناشر | دار المنهاج ** دار طوق النجاة |
مکان نشر | عربستان - جده ** لبنان - بیروت |
سال نشر | 1430ق - 2009م |
چاپ | 1 |
شابک | 978-9953-498-36-2 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 26 |
کد کنگره | /م۵ ج۲۰22 121 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح صحيح مسلم المسمی الكوكب الوهاج و الروض البهاج في شرح صحيح مسلم بن الحجاج، این اثر بیستوهفت جلدی، شرحی بر صحیح مسلم نیشابوری (206-261ق) است که محمدامین بن عبدالله ارمی علوی هَرَری شافعی آن را نوشته است.
شارح میگوید: صحیح مسلم، بهترین و کاملترین روش نگارش را در چینش احادیث بهکار گرفته است و از کمترین تکرار و آسانترین و تندترین راه حفظ و ضبط آنها برخوردار است. برای همین، او بر آن شده است که مبانی کتاب را از یکدیگر ممتاز کند؛ گره از معنای عبارتهایش بگشاید و نکتههای نامأنوس آن را تفسیر کند؛ اهداف متن و سند را تبیین کند؛ حدیثهای متابع را از حیث تابع و متبوع و تحلیل صرفی و نحوی و معنایی توضیح دهد؛ رجال حدیث را (بهویژه آنانی که سخنی دربارهاشان نیست) شرح کند؛ واژههای توضیحی (مانند یعنی) را که در میان سندها آمده است و نیز، مرجع ضمیرها و اشاراتی مانند «مثله»، «نحوه» و «معناه» را تبیین کند که در میان اینها عبارت «بهذا الإسناد» اهمیت ویژهای دارد؛ زیرا بسیاری از طلبههای ضعیف به مراجع ضمیر و اشارات پی نمیبرند[۱].
ارمی پیش از ورود به متن، بایسته میداند که تنبیهاتی را برای فهم بهتر خوانندگان ارائه کند؛ او در آغاز، شرح حالی از مسلم نیشابوری را مینویسد[۲]، سپس، کتاب صحیح را معرفی میکند و برای این کار، برجستگیهای آن را از زبان برخی عالمان بزرگ اهل سنت (حاجى خلیفه، نووی، مکی بن عبدان، ابن الصلاح و ابن عساکر) نقل میکند. او از هشت عالم نام میبرد که پس از مسلم آمدهاند و بر صحیح او مستدرک و مستخرج نوشتهاند[۳] و همچنین، از پانزده شرح مبسوط و مهمی که بر «صحیح مسلم» نوشته شده است، بههمراه ویژگیهایشان نام میبرد و به پنج شرح مختصر نیز اشاره میکند[۴]. ارمی سلسله اسانید خود تا به مسلم را نام میبرد و آنها را در سه سطح نازل، متوسط و عالی برمیشمرد[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه شارح.