زرندی، نورالدین علی بن محمد
زرندی، نورالدین علی بن محمد | |
---|---|
لقب | ابوالحسن نورالدین |
نام پدر | محمد |
ولادت | 710ق یا 708ق یا 703ق |
محل تولد | مدینه |
رحلت | هفتم یا هشتم ذیالحجة 772ق |
طول عمر | 69 سال |
مذهب | شافعی سپس حنفی |
پیشه | فقیه حنفی |
اطلاعات علمی | |
مشایخ |
|
برخی آثار | المرور بين العلمين في مفاخرة الحرمين |
نورالدین علی بن محمد زرندی مدنی حنفی (710-772ق)، فقیه حنفی قرن هشتم هجری، صاحب کتاب «المرور بين العلمين في مفاخرة الحرمين».
نسب
نام و نسب وی چنین است: ابوالحسن نورالدین علی بن ابیالمظفر عزالدین یوسف بن حسن بن محمد بن محمود بن حسن بن محمد بن یوسف بن حسن بن محمد بن عکرمة بن انس بن مالک (خادم پیامبر(ص))[۱].
ولادت و وفات
وی در سال 710ق (یا به قول صاحب «الدرر الكامنة»، در 708ق و به قول سخاوی، در 703ق) در شهر مدینه به دنیا آمد و در همان شهر، در هفتم یا هشتم ذیالحجة 772ق، در سن 69 سالگی، دار فانی را وداع گفت[۲].
مذهب
وی در ابتدا تحصیل را بر اساس مذهب شافعی که مذهب اکثر افراد خانواده وی بود، آغاز نمود و یکچهارم کتاب «الوجيز» را حفظ کرد، اما پس از آن، به مذهب حنفی گروید[۳].
شیوخ
از مهمترین اساتید و شیوخی که وی نزد ایشان، تلمذ نمود، میتوان از افراد زیر نام برد:
- نجمالدین اسماعیل بن ابراهیم بن ابیبکر تفلیسی (متوفی 746ق).
- جمالالدین محمد بن احمد بن خلف مطری خزرجی انصاری شافعی (متوفی 741ق).
- شرفالدین زبیر بن علی بن سید کل ازدی اسوانی شافعی (متوفی 748ق).
- ابوعبدالله محمد بن علی بن یحیی بن علی اندلسی غرناطی مالکی (متوفی 715ق).
- ابوعبدالله محمد بن محمد بن عبدالرحمن بن جابر وادی آشی (متوفی 746ق).
- محمد بن محمد بن علی بن ابراهیم بن حریث عبدری بلنسی (متوفی 722ق)[۴].
شاگردان
افراد زیادی نزد وی به کسب علم پرداختند که از جمله آنها، عبارتند از:
- ابوعبدالله محمد بن احمد بن محمد روزبه کازرونی شافعی (متوفی 843ق).
- ابوالبرکات محمد بن محمد بن حسین بن علی بن احمد بن عطیة بن ظهیره (متوفی 819ق).
- ابوالفضل محمد بن احمد بن ابیبکر بن عبدالله بن ظهیره (متوفی بعد 836ق).
- قاضی تقیالدین یحیی بن علامه شمسالدین محمد بن یوسف کرمانی بغدادی (متوفی 833ق).
- ابوطاهر جلالالدین احمد بن شمسالدین محمد بن جلالالدین محمد بن جمالالدین خجندی مدنی حنفی (متوفی 802)[۵].
آثار
کتاب «المرور بين العلمين في مفاخرة الحرمين» نوشته اوست که نوعی مفاخره و برشمردن فضایل و افتخارات دو حرم مکه و مدینه به زبان خود آنهاست[۶].
پانویس
منابع مقاله
محمد عید خطراوی، مقدمه کتاب «المرور بين العلمين في مفاخرة الحرمين»، نورالدین علی بن محمد زرندی، مدینه، دارالتراث، چاپ اول،1407ق/1987م.