زبان سیاسی صوفیه خراسانی: از مصاحبت سیمرغ تا منتقد سیاسی و اجتماعی
زبان سیاسی صوفیۀ خراسانی: از مصاحبت سیمرغ تا منتقد سیاسی و اجتماعی تألیف علی عزیزی. این کتاب به بررسی ابعاد سیاسی و اجتماعی تصوف خراسان در سدههای میانه میپردازد و نقش صوفیان خراسانی را در تحولات فکری و سیاسی آن دوران تحلیل میکند.
| زبان سیاسی صوفیۀ خراسانی: از مصاحبت سیمرغ تا منتقد سیاسی و اجتماعی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عزیزی، علی (نویسنده) |
| ناشر | نگاه معاصر |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1403 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-622-290-434-0 |
| موضوع | تصوف - ایران - خراسان - جنبههای سیاسی، تصوف - ایران - خراسان - تاریخ، عرفان و سیاست - ایران |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 277 |
ساختار
این کتاب در چهار فصل اصلی و یک جمعبندی سازمان یافته است.
گزارش کتاب
کتاب «زبان سیاسی صوفیۀ خراسانی» پژوهشی است درباره نقش و جایگاه صوفیان خراسان در تحولات سیاسی و اجتماعی سدههای میانه ایران. نویسنده در این اثر به بررسی انتقادی دیدگاههایی میپردازد که تصوف را عامل انحطاط جامعه ایرانی دانستهاند.
فصل اول کتاب به تحلیل بسترهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شکلگیری تصوف خراسان در دورههای مختلف تاریخی از طاهریان تا خوارزمشاهیان میپردازد. نویسنده نشان میدهد چگونه تصوف خراسان در واکنش به استبداد سیاسی-دینی آن دوران شکل گرفت.
فصل دوم به بررسی گفتمانهای دانش سیاسی در سدههای میانه اختصاص دارد. در این فصل گفتمانهای مختلف از جمله سیاستنامهنویسی، فلسفه سیاسی، شریعتنامهنویسی و گفتمان عرفانی مورد تحلیل قرار گرفتهاند.
فصل سوم کتاب به بحث درباره نسبت عرفان و سیاست میپردازد. نویسنده در این فصل دیدگاههای موافق و مخالف پیوند بین عرفان و سیاست را بررسی کرده و نشان میدهد چگونه صوفیان خراسانی ضمن پذیرش ظاهری نظام سیاسی حاکم، به صورت پنهان به نقد آن میپرداختند.
فصل چهارم که فصل اصلی کتاب است، به تحلیل مصادیق زبان سیاسی صوفیان خراسانی در سه حوزه عمل و فعل، زبان و ادبیات، و اندیشه اختصاص دارد. نویسنده در این فصل نشان میدهد چگونه رفتارها، گفتارها و اندیشههای صوفیان خراسانی در واقع شکلی از مقاومت در برابر نظام حاکم بود.
این کتاب با نگاهی نو به تاریخ تصوف خراسان، تصویر روشنی از نقش سیاسی و اجتماعی صوفیان در تحولات فکری ایران ارائه میدهد و نشان میدهد چگونه تصوف خراسانی به رغم ظاهر عرفانی خود، دارای ابعاد مهم سیاسی و اجتماعی بود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات