رفتار اخلاقی انسان با خود
رفتار اخلاقی انسان با خود | |
---|---|
پدیدآوران | سبحانینیا، محمدتقی (نويسنده) |
ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1392ش |
چاپ | 1 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س2ر7 250 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رفتار اخلاقی انسان با خود، نوشته اخلاقپژوه معاصر، محمدتقی سبحانینیا، پژوهشی بر اساس قرآن و روایات با هدف شناسایی فضایل و رذایل اخلاقى در رفتار با خود، شناخت تفصیلى مهمترین مصادیق آن و خودارزیابی برای خودسازی، مدیریت نفس و پیشرفت است.
هدف و روش
در پیشگفتار گروه اخلاق عملی کاربردی، با تأکید بر اهمیت فراوانِ تعامل انسان با نفس خویش و اینکه پایه اصلاح رفتارهاى انسان در تمام ابعاد، اصلاح رفتار او با خویشتن است، افزوده شده است: علیرغم غناى فراوان منابع اسلامى در بُعد تعامل انسان با خود، متون اخلاقى نشریافته، بیشتر به «رابطه او با خدا» و «رابطه او با همنوعان» پرداخته است و از «رابطه او با خودش» غفلت شده است. با توجّه به اهمیت این موضوع و نیز نبود اثرى شاخص در این خصوص، این اثر علاوه بر کارکرد محتوایىاش که به سه نوع رویارویى با خود پرداخته است، در جهتدهى برخى پژوهشها به سمت بررسى تعامل و رفتار انسان با خود نیز میتواند سودمند باشد[۱].
ساختار و محتوا
نویسنده، مباحث کتابش را در 7 فصل سامان داده است. توضیح مراقبه، محاسبه، مشارطه و معاتبه، از مهمترین مباحث کتاب است.
نمونه مباحث
- تعالیم اسلامى، انسانِ وارسته را کسى مىداند که خود و اعمال خویش را به زیر ذرهبین ببرد و درصدد اصلاح خود، جبران خطاها و تقویت توانمندىهایش برآید؛ ازاینرو قرآن کریم گاه مؤکداً انسان را به مراقبت از خود و پاسدارى از سعادت خویش توصیه کرده، مىفرماید:يٰا أَيهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا عَلَيكمْ أَنْفُسَكمْ... (مائده: 105)؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید! بر شما باد مراقبت از خودتان... علامه جعفرى درباره اهمیت ارزیابى خود مىگوید: «ارزیابى خویشتن، برتر از خودشناسى است. تعداد کسانى که به ارزیابى خویشتن پرداختهاند، بسیار کم هستند»[۲].
- میان تسلط بر نفس و پرهیز از پُرخورى، رابطه مستقیمى برقرار است که متون روایى متعدد بر آن تأکید دارد. از امام على(ع) روایت است: «من اقتصر في أكله كثرت صحته و صلحت فكرته»؛ کسی که جانب کمخورى نگاهدارد، سلامتش بسیار و فکرش شایسته خواهد شد[۳].
مآخذ نگارنده
نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 221 منبع (202 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، روانشناسی، تفسیری، کلامی، فلسفی، لغوی و...)، 4 پایگاه اینترنتی، 13 نشریه و 2 نرمافزار (جامع التفاسیر و مکتبة اهلالبیت(ع)) استفاده کرده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.