رحلة الأمير فخرالدين إلی إيطاليا
| رحلة الأمیر فخر الدین إلی إیطالیا (1613-1618) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | معنی ثانی، فخر الدین (نويسنده) وهب، قاسم (محقق) |
| ناشر | دار السويدي |
| مکان نشر | امارات - ابوظبی |
| سال نشر | 2007م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-9953-36-974-7 |
| موضوع | ایتالیا- سیر و سیا‌حت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DG۴۲۸/م۷ر۳ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رحلة الأمير فخرالدين إلی إيطاليا، اثر امیر فخرالدین بن قرقماز بن فخرالدین الاول، معروف به فخرالدین دوم (980-1045ق)، از بزرگ‌ترین امیران خاندان معن، شرح مسافرت وی به ایتالیاست که با تحقیق قاسم وهب، منتشر شده است.
سفرنامه امیرفخرالدین به ایتالیا، یکی از اسناد مهم در باب خود می‌باشد؛ زیرا این سفرنامه، یکی از قدیمی‌ترین سفرنامه‌های عربی است که جنبه‌های مختلف مهم تمدن اروپایی را در آغاز قرن هفدهم، توصیف می‌کند؛ زیرا برخی از شهرهایی که نویسنده از آنها بازدید کرده و یا در آنها اقامت داشته، شاهد آغاز رنسانس مدرن اروپا که آثار آن بعدها در تمام نقاط کره زمین، گسترش یافت، بوده‌اند[۱].
یکی از جنبه‌های اهمیت و ارزش سفرنامه حاضر، آن است که مشاهدات ثبت‌شده در آن، باعث می‌شود که بگوییم: اختلاف فرهنگی بین اعراب و غرب در آن زمان، زیاد نبوده و شاید اگر عثمانی‌ها راه را بر هرگونه تحولی که هدف آن ایجاد نهضت و تمدن عربی بود، نمی‌بستند، اعراب می‌توانستند بر آن اختلافات فائق آمده و با الهام از رنسانس غرب و بهرمندی از برخی دستاوردهای آن، رنسانس عربی در راستای شکوفایی هرچه بیشتر تمدن اعراب، ایجاد نمایند[۲].
آنچه بر اهمیت هرچه بیشتر سفرنامه حاضر می‌افزاید، این است که صاحب و نویسنده آن، یک دولت‌مرد کارکشته و باتجربه و جنگجو و مبارزی بی‌رقیب بوده است؛ او نه به‌خاطر عشق و علاقه به جنگ، بلکه برای دفاع از مردمی که از بی‌عدالتی و از لشکرکشی‌های پی‌درپی حاکمان و فرمانداران عثمانی، به بهانه‌های مختلف و دلایل سست و بی‌پایه خسته شده بودند، در مقابل بزرگ‌ترین امپراتوری شرق، ایستادگی و مقاومت نمود. بنابراین هیچ جایگزینی برای ساختن یک دولت پیشرفته و مدرن که بتواند به قدرت استکباری که توسط عثمانی‌ها اعمال می‌شد، پایان دهد و درعین‌حال، روابط خوبی با اسلامبول داشته باشد، وجود نداشت[۳].
ویژگی دیگری که کمتر از آنچه در بالا ذکر شد، اهمیت ندارد، زبانی است که این سفرنامه، به آن نوشته شده و مفاهیمی است که در آن وجود دارد که نشان‌دهنده سطحی است که روش‌های نگارش در زمانی که جهل و ابهام در بین عموم مردم، به‌طور یکسان، رواج یافته بود را به‌خوبی منعکس می‌نماید[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.