رجال صحيح مسلم
| رجال صحيح مسلم | |
|---|---|
| پدیدآوران | ابن منجویه، احمد بن على (نويسنده) لیثی، عبدالله (محقق) |
| ناشر | دار المعرفة |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1407ق - 1987م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | حدیث,محدثان اهل سنت,احادیث اهل سنت, -- علمالرجال,مسلم بن حجاج،۲۶۱-۲۰۴ ق.- صحیح. برگزیده |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP ۱۲۰/ص۳۰۱۲ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رجال صحيح مسلم اثر ابوبکر احمد بن علی بن منجویه اصفهانی (347- 428ق)، کتابی است در معرفی و شرح حال راویان مذکور در «صحیح مسلم» تألیف ابوالحسين، مسلم بن حجاج بن مسلم قشيرى نيشابورى (206- 261ق).
شهرت ابن منجويه بيشتر به سبب تألیف همین کتاب که تنها اثر موجود از او میباشد است. وی چنانكه خود در انتهای این كتاب ذكر میكند، در شرح حال رجال از اطلاعات ابوالعباس سراج و عمرو بن علی بهره بسياری گرفته است. در اين كتاب مؤلف پس از ذكر نام هر يک از محدثان، از آن گروه از مشايخ و راويان ايشان كه در صحيح مسلم ياد شدهاند، سخن گفته است[۱].
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق در شرح حال مؤلف و معرفی برخی از آثار مشابه، آغاز[۲] و اسامی راویان، در دو جلد، ارائه شده است. در مورد هر راوی، ضمن ذکر سلسله راویانی که وی در طریق آنها قرار داشته و از آنها روایت کرده است، به صورت دقیق و کامل، به نام، کنیه و نسب وی اشاره شده و اطلاعاتی درباره تاریخ وفات، محل سکونت و برخی خصوصیات وی، به صورت مختصر و مجمل، در اختیار خواننده قرار گرفته است.
به دلیل احترام به جلالت نام پیامبر(ص)، مؤلف نام راویانی که «احمد» بوده را مقدم کرده است، مانند: احمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن اسد بن ادریس بن عبدالله بن حیان بن عبدالله بن ادریس بن عوف بن قاسط بن مازن بن شیبان بن ذهل بن ثعلبه شیبانی[۳]، ابوعبدالله احمد بن عبدالله بن یونس تمیمی یربوعی کوفی و ابوعبدالله احمد بن ابراهیم بن کثیر عبدی بغدادی[۴] و پس از آن، اسامی بقیه راویان، به ترتیب حروف الفبا، ذکر شده است. البته این امر، فقط در حرف اول اسم رعایت شده و نویسنده، در سایر حروف اسامی، به این ترتیب، پایبند نبوده است، به گونهای که به عنوان مثال، نام «اسحاق»، «اسماعیل»، «ادریس»، «ایوب» و «انس»، بر نام «أبی» و «أبان»، مقدم شده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- محقق، سیمین، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1370.