دین جدید در عصر ظهور
| دین جدید در عصر ظهور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لطفی، محمد مهدی (نويسنده) |
| ناشر | بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) ** مرکز الدراسا‌ت الوحدة العربیة |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-600-6262-71-0 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت - مهدویت - احادیث |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ل6د9 224 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دین جدید در عصر ظهور، نوشته محمدمهدی لطفی (متولد 1353ش)، پژوهشی مستند به منابع معتبر با هدف پاسخ به ادعایی است که دشمنان شیعه مطرح کرده و امام مهدی موعود(عج) را آورنده دینی نو شمرده‌اند! در این اثر، نادرستی این ادعا اثبات شده است.
تأیید استاد
کتاب حاضر با پیشنهاد، راهنمایی، تأیید و مقدمه مهدویت‌پژوه معاصر نجم‌الدین طبسى، منتشر شده است[۱]. طبسی می‌گوید: دین جدید و یا قرآن جدید، اتهامی است که دشمنان اهل‌بیت(ع) خصوصا فرقه ضاله وهابیت به شیعه زده و یا سوء استفاده‌ای است که گروه ضاله بهائیت، از این توهمات دارد[۲].
گزارش محتوا
این کتاب در 5 فصل به بررسی مسائل ارزنده ذیل پرداخته است:
- واژه‌شناسی: در این فصل، معانی 9 واژه (جدید، سلطان، امر، کتاب، قضاء، سنت، سیره، دعا و مثال) توضیح داده شده است[۳].
- بررسی مصادیق «جدید» در روایات ظهور[۴]. به گفته نویسنده در برخی روایات تصریح شده است که حضرت مهدی(ع) بعد از قیام به‌گونه‌ای جدید به قضاوت خواهد پرداخت که این نوع از قضاوت بر عرب، سخت و دشوار است[۵].
- دلایل ردّ «دین جدید»[۶]. لطفی می‌گوید: افزون بر مخالفت این ادعا با خاتمیت، با تتبعی که در روایات انجام شد، به عبارت «دین جدید» در زمان ظهور مهدی موعود(عج) برنخوردیم، اما برخلاف این مسئله، بسیار شنیده می‌شود و حتی در برخی کتب دیده می‌شود که آوردن دین جدید به حضرت مهدی(ع) نسبت داده می‌شود. این مطلب، خلاف واقع و فقط یک برداشت غلط از روایات است[۷].
- احکام جدید در عصر ظهور[۸]. نویسنده نوشته است اساساً برخی از احکامی که در عصر ظهور اجرا خواهد شد، جدید نیست و موارد جدید نیز نسخ احکام شمرده نمی‌شود، بلکه بر اساس قوانین کلی اسلام وضع می‌شود[۹].
- بررسی شبهات[۱۰]. نویسنده بعد از واکاوی شبهه‌های قرآنی و روایی به این نتیجه رسیده است: برخی احکام و قوانینی که در انقلاب و حکومت حضرت مهدی(ع) به اجرا درمی‌آید، در ظاهر و با نگاه ابتدایی، مخالف اسلام به نظر می‌رسد، اما در واقع بر مبنای قرآن و سنت و در چارچوب قوانین کلی اسلام می‌باشد[۱۱].
مآخذ نویسنده
نویسنده برای نگارش این کتاب، افزون بر قرآن کریم، نهج‌البلاغه و مفاتیح الجنان، از 154 منبع (133 کتاب، 20 مقاله و نرم‌افزار دراية النور) استفاده کرده است[۱۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.