دوری، محمد بن مخلد
ابن مَخْلَد، ابوعبدالله محمد بن مخلد بن حفص دوری عطار (233-24 جمادیالاخر 331ق/848 - 5 مارس 943م)، محدث بغدادی.
مشایخ، معاصران
وی در محله دور در جانب شرقى بغداد مىزيسته و از مسلم بن حجاج نيشابوری، زبير بن بکار، يعقوب بن ابراهيم دروقى و حسن بن عرفه و جمعى ديگر حديث شنيده است و نيز با عدهای از شاگردان احمد بن حنبل چون صالح پسرش، ابوداوود سجستانى و ديگران همنشينى داشته و از آنان حديث نقل کرده است.
مقام علمی
مقام علمى، وثاقت و سخت کوشى وی را در طلب علم، دارقطنى و خطيب بغدادی تأييد کردهاند.
شاگردان و راویان
از شاگردان و راويان ابن مخلد افرادی چون دارقطنى، محمد بن حسين آجری، ابوالعباس ابن عقده، ابوحفص ابن شاهين، ابوبکر ابن جعابى و ابوعبيدالله مرزبانى را مىتوان نام برد.
آثار
- السنن فى الفقه،
- آلاداب،
- المسند،
- الامالى،
- مارواه الاکابر عن الامام مالک بن انس و غيره، (به زیور چاپ آراسته شده است)
- المنتقى، که نسخه خطى آن در مدينه وجود دارد
- اخبار الصبيان،
- مايستدل به على رشد الغلام،
نشانى از دو مورد آخر در دست نيست[۱].
پانویس
- ↑ رفيعى، على، ج4، ص592
منابع مقاله
رفيعى، على، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.