خلاصة الوفا بأخبار دارالمصطفی (مع زيادات من كتاب وفاء الوفاء)
| خلاصة الوفاء بأخبار دار المصطفى صلی الله علیه و سلم (مع زیادات من کتاب وفاء الوفاء) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سمهودی، علی بن عبدالله (نويسنده) جکنی، محمد امین (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی. برگزیده |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | مدینه - تاریخ - متون قدیمی تا قرن 14 - آثا‌ر تا‌ریخی - متون قدیمی تا قرن14 مدینه - مسجدالنبی، مدینه - متون قدیمی تا قرن14 - اسلام - تاریخ - متون قدیمی تا قرن 14 - زیارت - آداب و رسوم - متون قدیمی تا قرن 14 - محمد(ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - آرامگاه - زیارت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | م4س8 248 DS |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
خلاصة الوفا بأخبار دارالمصطفی (مع زيادات من كتاب وفاء الوفاء)، خلاصه و نیز اضافاتی است که علی بن عبدالله بن احمد حسینی سمهودی (844-922ق) نسبت به کتاب دیگر خود با نام «وفاء الوفاء في أخبار دارالمصطفی(ص)» انجام داده که با تحقیق محمد امین محمد محمود احمد جکینی، منتشر شده است.
شکی نیست که جامع‌ترین و گسترده‌ترین منبع تاریخ مدینه منوره، کتاب «وفاء الوفاء في أخبار دارالمصطفی(ص)» سمهودی است که در آن به جمع‌آوری اطلاعاتی پیرامون این شهر که از منابع پیش از خود به دست آورده، پرداخته و بسیاری از اطلاعات صحیح و موثق را نیز بدان افزوده و پس از آن، آن را خلاصه نموده و «خلاصة الوفاء» نام نهاده است[۱].
نکته قابل بیان پیرامون این دو کتاب، آن است که سمهودی، در «وفاء الوفاء» اهتمام خاص و ویژه‌ای در ضبط الفاظ از خود نشان داده است؛ درحالی‌که چنین چیزی، در کتاب «الخلاصة»، مشاهده نمی‌شود. همچنین ملاحظه می‌شود که در «الوفاء» و «الخلاصة»، اختلاف سیاق وجود دارد و با توجه به اینکه «الوفاء» زودتر نوشته شده، ترتیب مطالب در «الخلاصة»، رعایت نشده است[۲].
از دیگر اختلافاتی که میان این دو اثر، وجود دارد، آن است که سمهودی در «الوفاء»، گاه منابع خود را ذکر نمی‌کند، بلکه به اشاراتی مانند: «اهل سیره‌ها گفته‌اند»، اکتفا نموده است؛ درحالی‌که در «الخلاصة»، چنین نمی‌کند، بلکه اطلاعات را مستقیما و بدون هیچ اشاره‌ای، ذکر کرده است و گاه احادیثی را بدون انتساب به منابع آن، نقل کرده و به جملاتی مانند: «و في رواية...»، «و في حديث...» اکتفا نموده است. همچین احادیث را در «الخلاصة»، خلاصه نموده و به ذکر برخی از قسمت‌های حدیث و یا معنا و فحوای آن، بسنده کرده است و در برخی موارد نیز، کلماتی را آورده است که در اصل حدیث، ذکر نشده است[۳].
ویژگی دیگری که در کتاب «الخلاصة» مشاهده می‌شود، آن است که علامت‌های نقل قول کمی در آن وجود دارد که این امر، ممکن است به دلیل اتصال حدیث و شرح آن، بدون وجود جداکننده یا علامتی که ممیز بین آن دو باشد، باعث سردرگمی و اشتباه خواننده شود که البته این اشکال می‌تواند از طرف ناسخ یا چاپ‌کننده کتاب باشد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.