خسروان نوخسروانی؛ برگزیده نوخسروانیهای شاعران نوخسرانیسرا از 1357 تا 1395
خسروان نوخسروانی؛ برگزیدۀ نوخسروانیهای شاعران نوخسروانیسرا از 1357 تا 1395 تألیف علی عباسنژاد؛ این کتاب گزیدهای از اشعار نوخسروانی (قالب شعر سهسطری احیا شده) شاعران معاصر از سال 1357 تا 1395 را در بر میگیرد.
| خسروان نوخسروانی؛ برگزیدۀ نوخسروانیهای شاعران نوخسروانیسرا از 1357 تا 1395 | |
|---|---|
| پدیدآوران | عباسنژاد، علی (گردآورنده) |
| عنوانهای دیگر | برگزیدۀ نوخسروانیهای شاعران نوخسروانیسرا از 1357 تا 1395 |
| ناشر | همان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | اول |
| شابک | 9786009822744 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 14 - مجموعهها، شعر سهسطری |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR۴۱۹۰/ع۲خ۵ ۱۳۹۶ |
ساختار
این کتاب شامل پیشدرآمدی درباره تاریخچه شعر سهسطری و بخشهایی اختصاصی برای 10 شاعر نوخسروانیسرا است.
گزارش کتاب
این اثر به بررسی و معرفی قالب شعری «نوخسروانی» به عنوان گونهای احیا شده از «خسروانی» کهن (شعر سهسطری) میپردازد. کتاب با پیشدرآمدی تاریخی آغاز میشود که ریشههای این قالب شعری را از گاتاهای زرتشت تا ادبیات معاصر پیگیری میکند.
پیشدرآمد کتاب به بررسی سیر تاریخی شعر سهسطری در ادبیات فارسی میپردازد و نشان میدهد چگونه این قالب پس از اسلام به صورت زیرشاخههای فولکلور مانند «سهخشتی» ادامه یافت و در نیم قرن اخیر با تلاش پژوهشگرانی مانند شفیعی کدکنی و مهدی اخوان ثالث احیا شده است.
بخش شاعران شامل گزیدهای از آثار 10 شاعر معاصر است که به ترتیب عبارتند از: امیر دادویی، امیرعلی رجبی، وحید شفیعی، محسن صلاحیراد، علی عباسنژاد، علیرضا قاضیمقدم، اقبال مظفری، محمد جلیل مظفری، سید علی میرافضلی و سورنا پارسی. هر بخش با نمونههایی از اشعار هر شاعر همراه است که تنوع سبکی و فکری در استفاده از این قالب را نشان میدهد.
نویسنده در مقدمه توضیح میدهد که چرا برخی اشعار کاملاً منطبق با تعریفهای آکادمیک نوخسروانی نیستند: نخست اینکه برخی شاعران پیش از تدوین نظریههای آکادمیک در این زمینه دست به آفرینش زدهاند؛ دوم اینکه این شاعران نسل اول نوخسروانیسرایان هستند و سوم اینکه هر شاعر نگاه منحصر به فردی به اصول این قالب داشته است.
کتاب تأکید میکند که نوخسروانی شعر «عدم قطعیت» است و به شاعر و مخاطب آزادی میدهد. این ویژگی اصلی ثابت این قالب محسوب میشود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات