خبايا الزوايا (زرکشی)
| خبايا الزوايا(زرکشی، محمد بن بهادر) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | زرکشی، محمد بن بهادر (نويسنده)
شعبان، ایمن صالح (مصحح) رافعی قزوینی، عبد الکریم بن محمد ( نویسنده) نووی، یحیی بن شرف ( نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | روضة الطا‌لبین و عمدة المفتین. برگزیده ** فتح العزیز فی شرح الوجیز. برگزیده |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1417ق - 1996م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فقه شافعی - قرن 8ق. - فقه اهل سنت - قرن 8ق. - رافعی قزوینی، عبدالکریم بن محمد، 557 - 623ق. فتح العزیز فی شرح الوجیز -- نقد و تفسیر - نووی، یحیی بن شرف، 631 - 676ق. روضة الطا‌لبین و عمدة المفتین -- نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 2خ4ز 176/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
خبايا الزوایا اثر ابوعبدالله بدرالدین محمد بن عبدالله زرکشی (745- 794ق) کتابی است در فقه شافعی که با تحقیق ایمن صالح شعبان، منتشر شده است.
محقق در مقدمه، به بیان اهمیت خلاقیت در فقه فرقه‌ای پرداخته و آن را مرحله مهمی در مسیر معرفت و زندگانی علمی امت اسلامی دانسته است و بدین وسیله به نقش و جایگاه نویسنده اثر حاضر در این امر، اشاره نموده است[۱].
وی معتقد است از مطالعه چنین آثاری می‌توان به گوشه‌ای از چگونگی بنای مذهب شافعی و جایگاه علمایی که در شکل‌گیری آن، نقش داشته‌اند، پی برد. از جمله این علما، ابوالقاسم رافعی است با کتاب خود تحت عنوان «فتح العزیز شرح کتاب الوجيز» که شرحی است بر کتاب «الوجيز» امام غزالی که آثار شافعیه در مدار او می‌چرخد، به این امر کمک نموده است. این کتاب دائرةالمعارفی در میان علمای شافعی مقبولیت خاصی پیدا کرده و از آن بهره‌های فراوانی برده شد؛ به‌ویژه که پاسخگوی نیازهای مردم آن زمان نیز بود. بسیاری از علما و بزرگان پس از رافعی، تصمیم گرفتند تا این کتاب را خلاصه نمایند که از جمله آنها، امام نووی بوده که آن را در کتابی تحت عنوان «الروضة» خلاصه نمود و بدین وسیله، شهرت این کتاب افزایش یافته و مرجع و منبعی مهم و تکیه گاهی در مذهب شافعی، درآمد تا آنجا که علما از آن به عنوان منبعی برای دادن فتاوای خویش، استفاده نمودند[۲].
به دلیل اهمیت و ارزش والای این دو کتاب گرانبها، زرکشی کتابی در خدمت به این دو نویسنده تحت عنوان «خادم الروضة والرافعي» به رشته تحریر درآورد. سپس، اقدام به پاسخگویی به مسائل و فروع این دو کتاب که در جای اصلی آنها، ذکر نشده بود نمود و مطالب و مباحث مطرح شده در آنها را به منشأ آنها که به ذهن تبادر می‌نمود نسبت داد و برای این منظور، کتاب حاضر را نگاشت. خود او در مقدمه کتاب، به این امر اشاره نموده و چنین گفته است: «این کتاب عجیبی است با وضعی غریب؛ که در آن مطالبی را که دو امام بزرگوار ابوالقاسم رافعی در شرح «الوجیز» و ابوزکریا نووی در «الروضة» ذکر نموده‌اند را به طور غیرمنتظره‌ای در ابوابی ذکر کرده‌ام»[۳]. زرکشی مباحث فقهی را طی 620 مساله مطرح کرده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.