حیدری، سید علی‌نقی

    از ویکی‌نور
    حیدری، علی نقی
    نام حیدری، علی نقی
    نام‎های دیگر ح‍ی‍دری‌ ح‍س‍ن‍ی‌، ع‍ل‍ی‌ ن‍ق‍ی‌

    ع‍ل‍ی‍ن‍ق‍ی‌ ال‍ح‍ی‍دری‌

    نام پدر آیت‌الله سيد احمد حيدرى
    متولد 1325ق/1907 م
    محل تولد كاظمين
    رحلت 1403 ق
    اساتید سيد احمد حيدرى

    ميرزا حسين نائينى

    سيد ابوالحسن اصفهانى

    ميرزا ابوالحسن مشكينى

    سيد محمود شاهرودى

    برخی آثار اصول الاستنباط

    ترجمه اصول استنباط

    شرح اصول استنباط

    کد مؤلف AUTHORCODE00406AUTHORCODE

    سيد علی‌نقى حيدرى (1325-1403ق)، فقیه، اصولی، از شخصیتهای برجسته قرن اخیر عراق، از دانشمندان و علماى شهر بغداد

    ولادت

    در سال 1325ق در شهر كاظمين به دنيا آمد. پدرش آیت‌الله سيد احمد حيدرى از علماى بزرگ و مشهور كاظمين بود. او از همان كودكى تحت تربيت و تعليم پدر دانشمند خود قرار گرفت و به فراگيرى معارف اسلامى و علوم اهل‌بيت عليهم‌السلام پرداخت.

    نسب

    وى سيد على نقى بن سيد احمد بن مهدى بن احمد بن سيد حيدر بن ابراهیم بن محمد بن احمد عطار است. جد بزرگ وى را «عطار» گويند چرا كه از علما و دانشمندان بزرگ و مشهور عراق بوده كه در بازار عطاران، در شهر بغداد مى‌زيسته است، لذا سيد على نقى حيدرى نيز، مشهور به «عطار» است و از جهت نسبت وى به سيد حيدر (جد سومش) او را حيدرى مى‌نامند.

    خاندان

    خاندان حيدرى از خاندانهاى بزرگ و مشهور عراق است كه علما و بزرگان فراوانى در ميان آنها درخشيده‌اند. سيد على نقى حيدرى به درخواست آقا بزرگ تهرانى كتابى در شجره نامه و شخصيتهاى خاندان خود به نام «الدوحة الحيدرية» نگاشته است. وى در اين كتاب به معرفى شخصيتهاى خاندان سيد حيدر و فرزندان جد بزرگ خود سيد احمد عطار پرداخته است.

    شخصيت علمى و اجتماعى

    سيد على نقى حيدرى از شخصيتهاى قرن اخير عراق و از دانشمندان و علماى شهر بغداد به شمار مى‌آيد. وى آثار گران‌بهايى در زمينه‌هاى گوناگون به نگارش درآورده است. از جمله موضوعات تأليفات ايشان علم اصول فقه، علم فقه، عقايد، علوم قرآنى و علوم اجتماعى است.

    تحصيلات

    سيد على نقى حيدرى از دوران كودكى در شهر كاظمين و در محضر پدر به فراگيرى علوم و معارف اسلامى پرداخت. او سپس به همراه پدرش به نجف اشرف مهاجرت نموده و از محضر علماى بزرگ و انديشمندان آن حوزۀ درخشان نيز بهره‌هاى وافى برد تا به مقام اجتهاد رسيد.

    وى پس از آن به شهر بغداد بازگشت و يكى از علماى بزرگ آن شهر گرديد و شاگردان فراوانى را تربيت نموده و آثار گران‌بهايى به نگارش درآورد.

    اساتيد

    از جمله اساتيد وى مى‌توان به اين شخصيتها اشاره نمود:

    وفات

    سرانجام عالم انديشمند، سيد على نقى حيدرى، پس از عمرى خدمت به علوم و معارف اسلامى در سال 1403 هجرى قمرى ديده از جهان فرو بست و به ديار باقى شتافت و در مقبره خاندان حیدری در صحن حرم امام کاظم علیه‌السلام در کاظمین به خاک سپرده شد.

    آثار

    وى تأليفات ارزشمندى نيز به رشتۀ تحرير درآورده است مانند:

    1. أصول الاستنباط، اين كتاب يك دورۀ علم اصول فقه است كه به روش جديد نگاشته شده است. كتاب اصول استنباط امروزه به عنوان اولين كتاب اصولى است كه طلاب حوزۀ علميّۀ قم آن را فرا مى‌گيرند. اين كتاب به جاى معالم الأصول تدريس مى‌شود.
    2. الدوحة الحيدرية، اين كتاب در معرفى شخصيتهاى خاندان حيدرى و اولاد سيد احمد عطار، جد بزرگ آنان است.
    3. الأمثال القرآنية، اين كتاب در علوم و معارف قرآنى نگاشته شده است.
    4. أخطار المسكرات
    5. الصوم في حكمه و أحكامه
    6. مذهب أهل‌البيت عليهم‌السلام
    7. الوصي‌عليه‌السلام، كه شامل مجموعۀ مباحثى در امامت است.
    8. وليد الكعبةعليه‌السلام، اين كتاب مجموعۀ سخنان و اشعارى در مدح و ستايش حضرت علی‌ عليه‌السلام مى‌باشد.

    سخن سيد حسن امين

    سيد حسن امين در كتاب مستدركات أعيان الشيعة دربارۀ ايشان مى‌فرمايد:

    «السيد علي نقي الحيدري بن السيد أحمد، ولد في الكاظمية سنة 1325 و نشأ في بيت العلم و الصلاح، و سار على سنن آبائه و أجداده، و ترعرع في ظل والده و تتلمذ عليه، ثم هاجر إلى النجف الأشرف و درس على أبيه أيضا و على الشيخ حسين الرشتي و حضر أبحاث الميرزا حسين النائينیو السيد أبي‌الحسن الأصفهانیو الشيخ عبداللّٰه المامقانیو الميرزا أبي‌الحسن المشكينیو السيد محمود الشاهرودي و غيرهم. ثم أقام في بغداد فكان من أبرز علمائها. له من المؤلفات المطبوعة: أصول الاستنباط، و قد ترجم إلى الفارسیة، مذهب أهل‌البيت و من المخطوط: الدوحة الحيدرية، الأمثال القرآنية، و من أحفاده: الشهيد السيد فائز الذي أعدمه النظام العراقي سنة 1987 و عمره عشرون سنة».

    مآخذ

    1. الذريعة إلى تصانيف الشيعة جلد 8 صفحۀ 273
    2. تكملة معجم المؤلفين.
    3. معجم المؤلفين العراقيين
    4. مستدركات أعيان الشيعة جلد 2 صفحۀ 201

    وابسته‌ها