تقی‌الدین، زین‌الدین عبدالغفار
| نام | زین‌الدین عبدالغفار تقی‌الدین |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | شرف‌الدین |
| متولد | |
| محل تولد | كفر متّى لبنان |
| رحلت | چهارشنبه، ماه ربیع‌الاول، سال 965ق/1557م |
| اساتید | |
| برخی آثار | مختصر البيان في مجري الزمان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12808AUTHORCODE |
زین‌الدین عبدالغفار تقی‌الدین (متوفی 965ق/1557م)، یکی از برجسته‌ترین روحانیون دروزی در دوره عثمانی است. «النقط و الدوائر» از جمله آثار اوست.
ولادت
زین‌الدین عبدالغفار تقی‌الدین، در «كفر متّى» لبنان به دنیا آمد.
خاندان
وی شیخ ابوسلیمان زین‌الدین بن شرف‌الدین، از بیت عبدالغفار از خاندان عبدالله تنوخی، ساکن طردلا و مطون و عین درافیل و کفر متی و حاره عبیه است. شاخه‌ای از این خاندان قبل از سال 900ق، به شوف منتقل شد و گروهی از آنها در شهر بعقلین مستقر شدند.
دوران زندگی
شیخ زین‌الدین در مقطع زمانی بین انتقال حکومت ممالیک شراکسه بر بلاد شام و ابتدای حکومت عثمانی زندگی می‌کرد. او در کتاب «مجری الزمان» خود، عهد سلطان سلیمان عثمانی را توصیف کرده است[۱].
جایگاه علمی و دینی
او در محیطی مذهبی پرورش یافت و دانشمندی بزرگ در دین و مرجعی معتمد گردید. وی دومین عالم دینی پس از امیر سید عبدالله تنوخی بشمار می‌آید. وی در شرح نظریه توحید در کیفیت ظهور انسان بر روی زمین، چه از نظر جسمی و چه از نظر روحی، به درجه‌ای از معرفت رسید که مارک، داروین و اسپنسر نرسیدند. شیخ در کفر متی ساکن شد و هفت سال در خانه خود عزلت گزید و به درس و بحث و کتابت و تألیف پرداخت[۲].
ویژگی‌های اخلاقی
او مردی فاضل، پارسا و پرهیزگار و یکی از بزرگ‌ترین عالمان و عاملان به فقه، دین و سایر علوم بود و علی‌رغم اینکه عمرش طولانی نبود، تراث ادبی - دینی سترگی را برجای نهاد.
وفات
وی در روز چهارشنبه، ماه ربیع‌الاول، سال 965ق/1557م، وفات یافت[۳].
آثار
- النقط و الدوائر؛
- شرح الشهادتين؛
- البيان في شرح مجری الزمان؛
- التذكرة؛
- المذكرات و بهجة المناظرات[۴].