تفسير أبيالحسن الرماني و هو التفسير المسمی الجامع لعلم القرآن
| تفسیر أبي الحسن الرماني علي بن عیسی بن علي بن عبدالله و هو التفسیر المسمی الجامع لعلم القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رمانی، علی بن عیسی (نويسنده)
سید، رضوان (مقدمهنويس) نبها، خضر محمد (محقق) |
| عنوانهای دیگر | الجامع لعلم القرآن |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 2009م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | تفاسیر اهل سنت - قرن 4ق. - تفاسیر کلامی - قرن 4ق. - تفاسیر معتزله - قرن 4ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 7ت8ر 93/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير أبيالحسن الرماني و هو التفسير المسمی الجامع لعلم القرآن، اثر ابوالحسن علی بن عیسی بن علی بن عبدالله رمانی (296-384ق)، کتابی است در تفسیر قرآن کریم به روش پرسش و پاسخ.
این تفسیر، به دلیل اهمیت و ارزش فراوان خود، مورد توجه علما و مفسرین فراوانی قرار گرفته و بسیاری از ایشان، به مطالب و مباحث مطرحشده در آن، اعتماد کرده و از آن بهعنوان منبعی معتبر در نگارش آثار خویش، استفاده کردهاند که در میان آنها، نام اعلام و بزرگانی چون عبدالملک بن علی هروی (متوفی 489ق)، شیخ طوسی (460ق)، طبرسی (548ق)، فخرالدین رازی (متوفی 606ق) و سید بن طاووس (متوفی 664ق) به چشم میخورد[۱].
در بررسی روش تفسیری رمانی، میتوان دریافت که وی روش پرسش و پاسخ را برگزیده و در بیان مطالب و موضوعات، از روش: «و يقال:...؟ الجواب:..» استفاده کرده است. گاهی وی در مورد مسئلهای، سؤالی را مطرح میکند و با «نعم» بدان پاسخ میدهد و سپس، به رد آن میپردازد. بسیاری از اوقات اشکالاتی را مطرح میکند و به آنها پاسخ میدهد. از جمله ویژگیهای روش رمانی، این است که معمولا ابتدا به تعریف و تحدید کلمات و واژگان لغوی و برخی اصطلاحات کلامی که با اندیشه معتزلی و اصطلاحات آنان آمیخته است، پرداخته که به همین دلیل، در انتهای کتاب، فهرست جامع و ویژهای به اصطلاحات کلامی و تعاریف لغوی وی، اختصاص یافته است. علاوه بر این، وی درباره برخی از قرائات نیز سؤال کرده و نظر قاریان درباره آن را توضیح داده است[۲].
تفسیر رمانی بهواسطه شرح برخی از اصطلاحات کلامی و زبانی که عدد آنها، به بیش از 640 واژه رسیده و در پایان کتاب، فهرست ویژهای تحت عنوان «فهرست اصطلاحات کلامی» برای آنها ایجاد شده است، اثری متمایز میباشد. این کتاب، در مقایسه با سایر آثاری که در این موضوع نوشته شده است، گام مهمی در عصر رمانی تلقی میگردد؛ عصری که فرقههای مختلف کلامی و مذهبی، به نقطه خاصی از ثبات و وضوح رسیده بودند. بنابراین وی ناگزیر بود تا به ارائه توضیحاتی درباره اصطلاحات کلامی و زبانی که در ادله خود و یا در شرح و تأویل قرآن کریم بهکار میبرد، بپردازد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.