به گزینه شعر عبدالرحمن مشفقی بخارایی شاعر و طنزپرداز قرن دهم
به گزینۀ شعر عبدالرحمن مشفقی بخارایی شاعر و طنزپرداز قرن دهم تألیف عبدالرحمن مشفقی بخارایی (۹۴۶-۹۹۶ق)، به کوشش سید علی موسوی گرمارودی؛ این کتاب گزیدهای از اشعار عبدالرحمن مشفقی بخارایی، شاعر و طنزپرداز صاحبنام ورارود است که در سال ۹۴۶ ه.ق در بخارا به دنیا آمد و در سال ۹۹۶ در همان شهر درگذشت. مشفقی در دوره گذار از مکتب وقوع به سبک هندی میزیست و آثارش شامل دیوان قصاید، غزلیات، مثنویها و مطایبات است.
| به گزینۀ شعر عبدالرحمن مشفقی بخارایی شاعر و طنزپرداز قرن دهم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مشفقی بخارایی، عبدالرحمن (نویسنده) موسوی گرمارودی، سید علی (محقق) |
| ناشر | هرمس |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1392 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-363-822-1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن ۱۰ ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۶۱۲۴/ب۹م۹ |
ساختار
این کتاب در ۱۹۲ صفحه تنظیم شده و شامل گزیدهای از اشعار مشفقی بخارایی است.
گزارش کتاب
کتاب «به گزینۀ شعر عبدالرحمن مشفقی بخارایی شاعر و طنزپرداز قرن دهم» به کوشش سید علی موسوی گرمارودی، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات هرمس در تهران منتشر شده است. این اثر گزیدهای از اشعار عبدالرحمن مشفقی بخارایی، شاعر برجسته قرن دهم هجری است که در سال ۹۴۶ ه.ق در بخارا متولد شد و در سال ۹۹۶ ه.ق پس از پنجاه سال عمر در همان شهر درگذشت.
از زندگی کودکی مشفقی اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما از اشعارش برمیآید که زود از نعمت پدر و مادر محروم شده است. او با حمایت یکی از هنرمندان بخارا مکتب را به پایان رساند و به مدرسه رفت. در همین دوران با شعر آشنا شد و به استعداد خود در این زمینه پی برد. گرایش وی به طنز نیز از دوران مدرسه و با نشست و برخاست با گروهی خاص در بخارا آغاز شد.
مشفقی در سال ۹۷۲ ه.ق در بیست و شش سالگی از بخارا به سمرقند کوچ کرد و در آنجا کتابدار سلطان سعید شد. او به صراحت زبان خود را فارسی مینامید و حتی خود را گاهی از همه شاعران ایرانزمین برتر میدانست.
آثار مشفقی شامل دیوان قصاید، قطعات، ترجیعها، ترکیبها، مخمّسها، رباعیات و مثلثات (که ابتکار خود اوست)، دیوان غزلیات، دیوان مثنویها (ساقینامه، مثنوی گلزار ارم و ...) و دیوان مطایبات است. از میان این آثار، مطایبات و غزلهایش از امتیاز بیشتری برخوردارند.
مشفقی تمام عمر خود را در اواخر دوره ظهور و اوج مکتب وقوع و اوایل رواج سبک هندی گذراند. طنز مشفقی در مقایسه با عبید زاکانی دارای تفاوتهایی است؛ از جمله اینکه شعر مشفقی از نظر استحکام و قدرت و نیز قریحه و لطافت از شعر عبید فراتر میایستد. همچنین طنز عبید سیاسی است در حالی که مشفقی طنز سیاسی تقریباً ندارد اما طنز اجتماعی دارد.
شعر مشفقی علاوه بر روانی و شیوایی که در انواع قالبهای شعری او به چشم میخورد، دارای برخی نوجوییها در وزن یا قالب نیز هست و او چند قرن پیش از حکیم صفای اصفهانی در کاربرد وزنهای سنگین و پرطنین ابداع به خرج داده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات