باخرزینامه: مجالس و نامهها و رسالهها و لطایف و قطعات پراکنده
| باخرزی نامه: مجالس و نامهها و رسالهها و لطایف و قطعات پراکنده | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیفالدین باخرزی، سعید بن مطهر (نویسنده)
راشدینیا، اکبر (مصحح و گردآورنده) عبداللهی سفیدان، حامد (ویراستار) سوری، محمد (مقدمهنویس) |
| عنوانهای دیگر | مجالس و نامهها و رسالهها و لطایف و قطعات پراکنده |
| ناشر | مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1403 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-622-6331-58-6 |
| موضوع | عرفان - قرن 7ق.
سيفالدين باخرزي، سعيد بن مطهر خدا -- نامها -- متون قديمي تا قرن 14 عشق (عرفان) - متون قديمي تا قرن 14 نثر عربي - قرن 7ق. احاديث اهل سنت - قرن 7ق. اربعينات -- متون قديمي تا قرن 14 شعر فارسی - قرن 7ق. |
| زبان | فارسی و عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 2ب9س / 279/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
باخرزی نامه: مجالس و نامهها و رسالهها و لطایف و قطعات پراکنده تألیف ابوالمعالی سیفالدین سعید بن مطهر باخرزی (۵۸۶-۶۲۹ق) به تصحیح و تحقیق اکبر راشدینیا (متولد ۱۳۵۶ش) با ویراستاری حامد عبداللهی سفیدان (متولد ۱۳۶۳ش) و مقدمه محمد سوری (متولد ۱۳۵۳ش)؛ این کتاب مجموعهای از آثار برجایمانده از باخرزی، از بزرگترین و اثرگذارترین صوفیان سده هفتم هجری است که شامل مجالس، نامهها، رسالهها و لطایف و قطعات پراکنده میباشد. باخرزی از شاگردان نجمالدین کبری و از مشایخ طریقت کبرویه بود که در باخرز متولد شد و سرانجام در بخارا درگذشت.
ساختار
این کتاب شامل نه بخش اصلی به همراه لطائف و قطعات پراکنده میباشد.
گزارش کتاب
کتاب "باخرزی نامه: مجالس و نامهها و رسالهها و لطایف و قطعات پراکنده" مجموعهای ارزشمند از آثار ابوالمعالی سیفالدین سعید بن مطهر باخرزی، از بزرگترین صوفیان سده هفتم هجری است. باخرزی که در باخرز متولد شد و از شاگردان نجمالدین کبری بود، یکی از اثرگذارترین شخصیتهای جهان اسلام در سده هفتم به شمار میرود.
نخستین بخش این کتاب، متن تصحیحشده "مجالس" سیفالدین باخرزی است که شامل سه مجلس میباشد: مجلس اول در بیان لطایف آیه ۲۴ سوره ابراهیم، مجلس دوم درباره حدیث نبوی "ما من عمل احب الی الله تعالی من جوع و عطش" و مجلس سوم درباره لطایف آیه ۶۹ سوره زمر. مجلسگویی در میان اهل تصوف سابقهای طولانی دارد و این مجالس نقش بسزایی در تکوین و گسترش تصوف و عرفان اسلامی داشتهاند.
دومین بخش کتاب، متن "فرائد الفوائد" است که مجموعهای از نامههای سیفالدین باخرزی به دوستان، شاگردان و حاکمان زمان خود میباشد. در این مجموعه ۶۱ نامه گردآوری شده که بیشترین نامهها مربوط به ضیاءالدین امیر اجل حاکم شهر مرو (۹ مکتوب) و سعدالدین حمویه (۷ مکتوب) است. حدود نیمی از نامهها تاریخدار هستند که کهنترین آنها نامهای است که باخرزی در ۱۷ ربیعالثانی ۶۲۹ خطاب به یکی از مریدانش نوشته است.
متن سوم تصحیحشده در این کتاب، "شرح الاسماء الحسنی" نوشته باخرزی است. او در این کتاب نامهای نودونهگانه حضرت حق را شرح کرده و آداب سالک را در مواجهه با هر اسم تبیین نموده است. این کتاب را میتوان تلخیصی از کتاب "روح الارواح" رشیدالدین میبدی دانست.
رساله چهارم کتاب درباره عشق است که باخرزی در آن کوشیده نگاهی متفاوت به مسئله عشق ارائه دهد. او رساله خود را با عشق مجازی و حدیث "من عشق و عف و کتم و مات مات شهیدا" آغاز کرده و سپس به بیان آثار و لوازم عشق پرداخته است.
متن پنجم با عنوان "فتاوا و واقعات و جواب سؤالات خواجه رشیدالدین ابیوردی" دربرگیرنده سه بخش است: بخش نخست ۲۷ سؤال و جواب در مسائل عرفانی و سیر و سلوک، بخش دوم یازده واقعه در عالم رؤیا و خواب، و بخش سوم جواب دوازده سؤال از خواجه رشیدالدین.
ششمین متن کتاب، وصیتنامه باخرزی خطاب به یکی از شاگردانش به نام شمسالدین محمد بن حسن بن علی حسینی است که شامل ۱۵ دستورالعمل سلوکی میباشد.
متن هفتم با عنوان "وقائع الخلوة" شامل واقعاتی است که باخرزی بعد از فراق از نجمالدین کبری و در خلوت دوم مشاهده کرده است.
هشتمین متن تصحیحشده "اسرار الاربعین لاحیاء السائرین" است که گزیدهای از احادیثی است که باخرزی از مشایخ خود سماع کرده است.
نهمین متن کتاب "الاربعین الوجیز" میباشد که دربرگیرنده چهل حدیث با موضوع موعظه و امور معنوی است.
در پایان کتاب، مجموعهای از کلمات و اشعار و حکایات پراکنده باخرزی گردآوری شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات