انوار الملکوت؛ نور ملکوت روزه، نماز، مسجد، قرآن، دعا
| أنوار الملکوت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) حسینی طهرانی، محمد محسن (مقدمه‌نويس) |
| عنوان‌های دیگر | نور ملکوت روزه، نماز، مسجد، قرآن، دعا (مواعظ رمضان المبارک 1390) |
| ناشر | عرش انديشه |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1429ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-9924-37-3 |
| موضوع | اسلام - مجموعهها - اسلام - مسایل متفرقه - حسینی طهرانی، محمد حسین، 1305 - 1374 - وعظ |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /ح5الف8 10/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انوار الملکوت؛ نور ملکوت روزه، نماز، مسجد، قرآن، دعا، از آثار عارف معاصر، آیت‌الله سید محمدحسین حسینى طهرانى (1305-1375ش)، با مقدمه و ترجمه فارسی برخی از عبارات عربی در پاورقی به قلم پژوهشگر معاصر، سید محمدمحسن حسینی طهرانی، گزارشی از مباحث مطرح‌شده در ماه مبارک رمضان 1390ق، است.
ارتباط با نسخه‌ای متفاوت
کتاب حاضر، 2 جلدی است و 5 موضوع (روزه، نماز، مسجد، قرآن و دعا) را از دیدگاه عرفانی بررسی می‌کند. از همین نویسنده، اثری 4 جلدی به نام نور ملکوت قرآن از قسمت انوار الملکوت قبلا منتشر و معرفی شده است که فقط یک موضوع (قرآن) دارد و به برخی از شبهات در این زمینه نیز پاسخ می‌دهد.
ساختار و محتوا
این اثر، در 2 جلد به‌ترتیب ذیل سامان یافته است:
- جلد اول:
- نور ملکوت روزه (4 مجلس)؛
- نور ملکوت نماز (8 مجلس)؛
- نور ملکوت مسجد (2 مجلس).
- جلد دوم:
- نور ملکوت قرآن (10 مجلس)؛
- نور ملکوت دعا (9 مجلس).
نمونه مباحث
- ... مؤمن در مساجدى رود که در آنها مؤمنین و خیرین شرکت نموده و بناى آن را بر اساس تقوا کرده باشند؛ مانند مسجد کوفه و مسجد سهله (مسجد بنى‌ظَفَر) و امّا در مساجد ملعونه نماز نگزارد... شیخ طوسى در «تهذیب»، با اسناد خود حدیث مى‌کند از هشام بن سالم از حضرت امام محمّد باقر(ع)، قالَ: جُدِّدَتْ أربَعَة مَساجِدَ بِالكوفَة فَرَحًا لِقَتلِ الحُسَينِ(ع): مَسجِدُ الأشعَثِ و مَسجِدُ جَرِیرٍ و مَسجِدُ سِماک و مَسجِدُ شَبَثِ بنِ رِبعِىٍّ لَعَنَهُمُ اللهُ.
و امّا نماز در مسجد کوفه هر رکعتش ثواب هزار رکعت نماز دارد...[۱].
- شرط سیزدهم دعا: توبه از گناهان و ردّ مظالم عباد و حقوق بندگان است؛ چون توبه رجوع به خداست و دعا طلب از خداست و معلوم است که طلب از خدا بدون رجوع به خدا و حرکت به سمت او و انابه به‌سوى او اثرى ندارد. دعا هنگامى مستجاب است که دعاکننده خود را به عالم معنى رسانیده و از رَوح و رحمت خدا استمداد کند و شخص معصیت‌کار بدون توبه از رحمت خدا دور و از عالم معنى و تجرّد مهجور است. نداى او از دایره هوى و نفس تجاوز ننموده و دعاى او به سمع موجودات مجرّده و مدبّرات عالم و فرشتگان سماوى نمى‌رسد...[۲].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.