اندرز به سلطان: نصیحت و سیاست در اسلام قرون میانه
اندرز به سلطان: نصیحت و سیاست در اسلام قرون میانه | |
---|---|
پدیدآوران | یاوری، نگین (نویسنده) دهقانی، محمد (مترجم) |
ناشر | نشر تاریخ ایران |
مکان نشر | تهران |
سال نشر | ۱۳۹۷ش |
شابک | 0-29-8687-600-978 |
موضوع | اسلام و سیاست -- تاریخ -- از آغاز تا ۱۵۰۰ م,oliticsB and Islam -- History -- 0051 To,علوم سیاسی -- تاریخ,cienceB Political -- History |
کد کنگره | BP ۲۳۱ /ی۲۴۴،الف۹ ۱۳۹۷ |
اندرز به سلطان: نصیحت و سیاست در اسلام قرون میانه تألیف نگین یاوری، ترجمه محمد دهقانی؛ نویسنده در این کتاب روش مطالعه در تاریخ اندیشهی اسلامی را از بنیاد متحول میکند و لزوم توجه به مسیرهای مختلف تاریخی و واقعیتهای سیاسی حاکم را در برداشت لیبرال از جهان مدرن به ثبوت میرساند. این نوشتار تحقیقی است بسیار بدیع دربارهی شباهتها و همسانیهای اندرزنامهی کلاسیک و قرون میانه. افق تازهای است در بررسی سنت غنی و پیچیدهی اندیشهی سیاسی، و گام تحقیقی ارزندهای است که مبانی مشترک اهداف، ارزشها و نظام داوری اندیشهی سیاسی مدرن و اندیشه اسلامی در قرون میانه را آشکار میکند.
ساختار
کتاب از هفت فصل تشکیل شده است.
فصل اول: واژگان سیاسی اندرزنامهها
فصل دوم: مبانی انتزاعی حکومت خوب در کلیله و دمنه
فصل سوم: راز و پرده: شگردهای روایی در اندرزنامه
فصل چهارم: عقل، گردش روزگار و اندیشهی سیاسی غیردینی
فصل پنجم: درهم آمیختگی مفاهیم متضاد در اندرزنامه
فصل ششم: اندرزنامه و اندرزگویان
فصل هفتم: اندرز و بافتار
گزارش کتاب
کتاب حاضر پژوهشی است در تاریخ اندیشه سیاسی اسلامی در قرون وسطا، و استوار است بر این فرض که بازسنجی آرای سیاسی این دوره از تاریخ و فراز و فرود این آرا و اندیشهها در قرنهای بعد تلقی امروزین ما را از پیوند تاریخ مدرن با دو روایت کلانی که از تاریخ اندیشهی سیاسی در دست است - یکی غربی و دیگری اسلامی - متحول خواهد کرد.
پیشگفتار کتاب مقدمهای است در مبانی تاریخ اندیشهی سیاسی، و تحولاتی که این رشته از دانش در دهههای اخیر پشت سر گذاشته است. پژوهش در سیر تاریخ اندیشه، که با شکست لیبرالیسم و رواج تاریخ اجتماعی در فاصلهی سالهای 1870-1960 رو به افول نهاده بود، با بررسیهای کوئنتین اسکینر و همفکران او در مکتب کمبریج، رونقی دوباره یافت. پیروان مکتب کمبریج، با عنایت به فلسفهی زبان ویتگنشتاین و نظرگاههای پیتر لسلت در جمعیت نگاری و ساختارهای اجتماعی، معتقد بودند که متن سیاسی را میتوان با توجه به پس زمینه و خاستگاه عقیدتی آن در حکم عمل و کنش سیاسی مورد بررسی قرار داد. بهره گیری از کنشهای زبانی برای تحول در امور سیاسی پیشینهای کهن دارد، و به خصوص در بررسی مبانی اندیشههای سیاسی مدرن و تبیین چگونگی گذار این اندیشهها از قرون وسطی به دوران مدرن نقشی بسیار مؤثر بازی کرده، و به سخنی دیگر، به برگزاری جشن ولادت خجستهی جهان مدرن انجامیده است؛ جهانی کلا اروپایی و آراسته به استمرار تاریخی از گذشته به حال. اروپای قرن هجدهم که خود را - فارغ از علل و موجبات امر- از بقیهی جهان متمایز میدید، با نگاهی از سر فخر به سراغ آیینه رفته بود و صورت آیینه خیلی به دلش نشسته بود. این چنین شد که «جهان مدرن» پا به عرصهی وجود نهاد.
جستجوی اصل و نسب اندیشههای سیاسی مدرن به تاریخ اندیشه، بار آشکار سیاسی داده، به طوری که اندیشههای سیاسی هرگز جدا از تاریخ مورد بررسی قرار نگرفته است. اما وسواس در رسیدن به «بنیان»، همیشه کار را مشکل میکند. اصطلاح «بنیان»، به سادگی به سرآغازی که ناگزیر در پردهای از ابهام پنهان است دلالت نمیکند، بلکه سرآغازی را می جوید که بار ارزشی آشکار دارد. هدف این پژوهش این است که سیاست و ارزیابی انتقادی از تاریخ آن را به اندیشهی سیاسی اسلامی بازگرداند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران