الفوائد المخرجة من الأصول المسماة مشيخة أبيالحسين بن المهتديبالله
الفوائد المخرجة من الأصول المسماة مشيخة أبيالحسين بن المهتديبالله، اثر ابوالحسین محمد بن علی بن محمد بن عبیدالله بن عبدالصمد بن مهتدیبالله (370-465ق)، در احادیث اهل سنت، با تحقیق عمرو عبدالعظیم حوینی است.
الفوائد المخرجة من الأصول المسماة مشيخة أبيالحسين بن المهتديبالله | |
---|---|
![]() | |
پدیدآوران | ابن المهتدی بالله، محمد بن علی (نويسنده)
حوینی، عمرو عبدالعظیم (محقق) صبری، عامر حسن (مقدمهنويس) |
عنوانهای دیگر | مشيخة أبيالحسين بن المهتديبالله |
ناشر | دار الذخائر |
مکان نشر | مصر - قاهره |
سال نشر | 1397ش - 1439ق - 2018م |
چاپ | 1 |
موضوع | احادیث اهل سنت - قرن 5ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 5م2الف 120/5 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جایگاه مصنف
وی دانشمندی استاد و مورد اعتماد در نقل حدیث، صالح در علم و عمل، مشهور به تعبد در عبادات، کثیر الصوم و تلاوت، رقیق القلب و ملقب به راهب بنیهاشم بوده است[۱].
اهمیت موضوع
از جمله تلاشها در خدمت سنت و حفظ آن، نگارش مشیخه میباشد. مشیخه در اصطلاح اهل سنت گروهى از مشایخ محدّث و صاحب کتاب را گویند که ایشان را ملاقات کرده و از آنها نقل حدیث میکند، یا با آنها ملاقات نکرده، ولی اجازه نقل روایت را به وی دادهاند، بههمراه نقل برخی احادیث، حکایات و فوائد از آنها و معرفی کتابهای آنها یا کتابهایی که به روایت از دیگران دریافت کردهاند[۲].
از جمله مشیخههای نادر، مشیخه حاضر است که نویسنده در آن، به نقل احادیث مشایخ خود میپردازد.
محتوا
کتاب به دو جزء تقسیم شده است، با ویژگیهای زیر:
- ناسخ جزء اول، غیر از ناسخ جزء دوم است؛
- جزء اول، قدیمیتر از جزء دوم است؛
- جزء اول با مشتمل بودن بر سماعات فراوان در غالب اوراقش، از جزء دوم تمایز یافته است؛
- هر دو جزء از 66 شیخ تکون یافتهاند؛ جزء اول دارای 37 شیخ و جزء دوم حاوی 29 شیخ است[۳].
جزء اول، شامل 145 روایت و جزء دوم دارای 93 روایت است.
آدرس روایات از اصول حدیثی اهلسنت، مانند مسلم و بخاری در متن و بیشتر در پاورقی در ذیل آنها یادآوری شده است. مفاد احادیث، متفاوت بوده و موضوعات اخلاقی، طهارت، صلات، فضل علم، انفاق، بهشت و جهنم، دعا و استغفار، حدود و.... را در بر دارد.
نمونهای از محتوا
حدیث 34، حدیث منزلت و حدیث 139 در مقام حضرت امیر(ع)، حضرت فاطمه(س) و حسنین(ع) است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.