الفتح المبين في حل رموز و مصطلحات الفقهاء و الأصوليين
الفتح المبين في حل رموز و مصطلحات الفقهاء و الأصوليين | |
---|---|
پدیدآوران | حفناوی، محمد ابراهیم (نويسنده) |
ناشر | [بی نا] |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الفتح المبین فی حل رموز ومصطلحات الفقهاء والأصولیین اثر محمدابراهیم حفناوی، در بررسی و شرح برخی از رموز و اصطلاحات موجود در کتب فقهی و اصولی.
نویسنده انگیزه خویش از نگارش کتاب و پرداختن به موضوع رموز و اصطلاحات و بررسی و تشریح آنها را رنج و مصیبتی که خود و همدرسانش در هنگام مطالعه آثار و نوشتههای بزرگان و علمای پیش از خویش برده، عنوان نموده است[۱].
مطالب، در یک مقدمه و سه بخش، تنظیم شده است. بخش نخست، در چهار قسمت زیر، به بررسی اصطلاحات رایج در میان فقها، اختصاصیافته است: در قسمت اول، به بررسی اصطلاحات فقهی حنفیه پرداخته شده است. نویسنده مسائل روایت شده در مذهب حنفیه را در سه طبقه زیر، مورد بررسی قرار داده است:
- مسائل الاصول یا مسائل «ظاهر الروایة»: مسائلی که در کتب سته ذکر شده و متضمن آرای ابوحنیفه و ابوموسی است[۲].
- مسائل غیر «ظاهرالروایة» یا مسائل نوادر: مسائلی که از غیر کتب سته روایت شده است[۳].
- مسائل الفتاوی یا نوازل و واقعات: مسائلی که از مجتهدین متأخر پرسیده شده و در میان متقدمین، روایتی درباره آن وجود ندارد[۴].
در قسمت دوم، اصطلاحات فقهی مالکیه مورد بررسی قرار گرفته است. این اصطلاحات، در دو بخش بررسی شده است: بخش اول، اصطلاحات وارد شده در کتابهای مالکیه که در رأس همه آنها، «الموطاء» مالک قرار دارد و بخش دوم، اقوال و گفتار مالک و شاگردان وی[۵].
قسمت سوم، به اصطلاحات فقهی مذهب شافعی، اختصاصیافته است. این اصطلاحات، به دو بخش قدیم (اقوال امام شافعی در عراق) و جدید (اقوال وی در مصر)، تقسیم شده است[۶].
در قسمت چهارم، از اصطلاحات فقهی مذهب حنبلی، سخن به میان آمده است[۷].
در بخش دوم، اصطلاحات و رموز معمول میان علمای اصول، از میان کتابهایی همچون «غایة الوصول في شرح لب الاصول» و «جامع الاسرار فی شرح المنار» مورد بررسی قرار گرفته است[۸].
در بخش سوم، به ضوابط و قواعدی که محققین و دانشجویان نیاز به دانستن آن دارند، پرداخته شده است که از جمله آنها میتوان بهاصطلاح ابن تیمیه در «منتقی الاخبار»، رموز عجم در کتب عربی و اصطلاحات مذکور در کتاب «غایة البیان» اشاره کرد[۹].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.