العلاقة بين التشيع و التصوف
| العلاقة بين التشيع و التصوف: رسالة مقدمة لنيل درجة العالمية العالية «الدکتوراة» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | احمد، فلاح اسماعیل (گردآورنده) غنيمان، عبدالله بن محمد (ساير) |
| ناشر | کلية الدعوة و أصول‌الدين. قسم الدراسات العليا. شعبة العقيدة |
| مکان نشر | عربستان - مدينه منوره |
| سال نشر | 1411ق. |
| چاپ | يکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العلاقة بين التشيع و التصوف تألیف فلاح بن اسماعیل بن احمد (متوفای 1990م)، در موضوع وجود ارتباط میان تعالیم تربیتی و نظام آموزشی تصوف با آموزه‌های ائمه شیعه
نویسنده دارای تفکرات سلفی می‌باشد و مخالف تفکرات شیعه و نیز تصوف است. اصل این کتاب پایان‌نامه دکتری ایشان بوده است.
ایشان یکی از مهمترین انحرافاتی که دامنگیر مسلمانان شده و آسیب‌های فراوانی به اسلام زده را غلو می‌داند. زیرا غلو عامل شرک به خداوند متعال است و بزرگترین وسیله سرپیچی کردن فرامین خداوند بزرگ است. ایشان عامل نابودی امتهای سابقه در قرون اولیه مانند قوم نوح و دیگر اقوام را غلو آنان و سرپیچی نمودن ایشان از فرمان پروردگار می‌داند.[۱]
با وجود روشن بودن راه و هشدارهایی که متون دینی درباره غلو داده‌اند، اما متأسفانه تاریخ اسلامی از وجود غلو در این امت اشاره می‌کند که در اوایل حیات این امت رخ داد و سبب انحرافاتی به راست و چپ در این دین گردید.[۲]
ایشان مذهب شیعه را بستری مناسب برای تفکرات غلو آمیز دانسته که برای رسیدن به اهدافشان از تصوف بهره می‌گیرند.
فلاح بن اسماعیل یکی از مهمترین دلایل و انگیزه‌های انتخاب این موضوع را برای پایان‌نامه خویش، روشن نمودن حقیقت و بیان ارتباط بدعت تصوف و مهمترین اصول تشیع می‌داند. ایشان تشیع را بستر مناسب برای رشد تفکرات غلوآمیز دانسته که سبب شده افرادی از اهل سنت و جماعت را فریب دهند و از مسیر و جاده دین منحرف گردند.[۳]
رساله ایشان از یک مقدمه و سه باب و یک خاتمه تشکیل شده است.
در فصل اول درباره تشیع سخن گفته و در لغت و اصطلاح تشیع را معنا نموده و در باره پیدایش و تکوین تشیع مباحثی را مطرح کرده است.
در فصل دوم ایشان درباره تصوف است. و تصوف را در لغت و اصطلاح معنا کرده و سپس به بیان پیدایش و توسعه تصوف و مراحل تصوف و تاریخ آن پرداخته است. در فصل سوم در ارتباط با رابطه تشیع و تصوف است، و در آن به ذکر صوفیه و رابطه آنها با تشیع و شیعه و نیز ذکر شیعه و رابطه آنها با تصوف سخن گفته است، همچنین از برنامه‌های درسی آموزشی و پرورشی آنها سخن گفته است. در پایان در بخش خاتمه به نتیجه‌گیری از مباحث مطرح شده پرداخته و وجود ارتباط میان تعالیم تربیتی و نظام آموزشی تصوف با آموزه‌های ائمه شیعه را به اثبات رسانده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب