الصحيفة السجادية (ترجمه فاطمه احمدی)
الصحيفة السجادية، متن «صحیفه سجادیه»، همراه با ترجمه فارسی آن به قلم فاطمه احمدی، است.
| الصحيفة السجادية(علی بن حسین(ع)، امام چهارم) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امام سجاد علیهالسلام (نويسنده)
احمدی، فاطمه (مترجم) مرکز تخصصی صحیفه سجادیه (سایر) |
| عنوانهای دیگر | الصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** ترجمه نوین صحیفه سجادیه |
| سال نشر | 1402ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-622-94241-3-1 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1402 3041ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترجمه حاضر، طی سه سال بررسی و تطبیق بیش از ده ترجمه معتبر و مراجعه مکرر به فرهنگهای اصیل لغات و تطبیق کلمات دعا با واژههای مشابه قرآنی و کنکاش ادبی هر واژه بر اساس شروح معتبر «صحیفه سجادیه»، بهویژه «رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين(ع)» و در نهایت، جستار در دایره وسیع واژگان فارسی، سعی بلیغی در هرچه نزدیکتر نمودن ترجمه با متن صحیفه داشته است. این ترجمه، پس از بارها بازخوانی و تطبیق، برای اطمینان از صحت و تنقیح، به محضر تنی چند از فضلا و اساتید برجسته در حوزه ترجمه، عرضه گردیده و پس از بررسی متن و ترجمه، کاستیهای یادآوریشده، اصلاح گردیده است[۱].
برخی از مهمترین ویژگیهای ترجمه، عبارتند از:
- زبان ترجمه، با حفظ دقت و امانت در متن عربی، رنگ ادبی دارد و سبک فاخر پارسی در آن طنینانداز است؛ درعینحال اصول ویرایش زبانی و فنی مبتنی بر معیارهای زبان فارسی در آن اعمال شده است.
- ازآنجاکه در متن صحیفه، برخی آیات بهصورت کامل تضمین شده و برخی نیز بهصورت عبارات قرآنی درج گردیده، برای ممتاز شدن آنها از عبارتهای دعا، آیات و
عبارات قرآنی و معنای هریک، با رنگی متفاوت در گیومه آمده و آدرس آیات نیز در پاورقی هر صفحه ذکر گردیده است.
- ارائه اختلاف نسخ بر مبنای «رياض السالكين» سید علی خان مدنی شیرازی و ترجمه و شرح علامه شعرانی از ویژگیهای دیگر این ترجمه است، که محققان را
برای دریافت وجوه احتمالی معنا یاری مینماید.
- فهرست اختلاف نسخ، در پایان کتاب آمده است[۲].
بهمنظور آشنایی بیشتر با ترجمه، به بخشی از آن اشاره میشود:
متن:
«الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده؛ الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين».
ترجمه:
«ستایش خدای را که اول است بیآنکه اولی پیش از او باشد و آخر است بیآنکه آخری پس از او باشد؛ کسی که دیدگان بینایان از دیدارش نارسا و اندیشههای وصفکنندگان از توصیفش ناتوان مانده است»[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.